Zelfmoord of Second Life

Ik wil wég uit deze wrede wereld die de mijne niet is. Begrijp me niet verkeerd; ik wil geen zelfmoord plegen. Om zelfmoord te plegen is moed en durf vereist en gezien ik de grootste lafaard en schijtluis ben die er rondloopt, is zelfmoord geen optie. Nee, ik wil weg uit het beklemmende Vlaanderen. Het wordt me te druk en te agressief. Ik ben al dat oeverloze gezeik uit de zeiksmoelen van Yves Leterme & Co over B-H-V, een onafhankelijk Vlaanderen en andere onbenulligheden kotsbeu. Daarom wil ik hoogdringend mijn eigen wereld creëren. Niet in Second Life, want dat is maar zielig. Nee, ik ga een echte commune stichten, diep in de bossen van de Ardennen. Om me eindelijk te kunnen concentreren op de écht belangrijke zaken in het leven: de mooiste muziek, boeken, films, filosofie en vrije, losbandige seks. Gelijkgestemden als Sezaar, Guy, Martin en Mie zijn al dolenthousiast en smeedden al wilde plannen. Evy moet nog over de streep getrokken worden, maar dat mag, gezien de prachtige locatie die ik gevonden heb, geen probleem zijn. Ook Peerke en nog een paar anderen die ik nu stomweg vergeet (Cosmic Dancer! Joey!) zijn van harte welkom. We hebben vooral nog nood aan vrouwen. Om onze natuurlijke driften te bevredigen, want na momenten van filosoferen en bezinning moet de geest zich kunnen vrijmaken door ontlading en de beste manier daartoe is een dagelijkse, hevige orgie. Ik heb daarvoor de geschikte locatie gevonden. Niet dat ik daar lang heb moeten over nadenken; ik wist meteen waar het hoofdkwartier van mijn commune moest zijn. Bovendien is de locatie al van alle comfort en luxe voorzien en dus instapklaar. Alleen Sezaar zijn zwembad gaan we misschien nog moeten aanleggen, maar ook dat mag geen probleem zijn. Het gaat om de Abbaye de Cordemois, nabij Bouillon. Aan de overkant ligt de Tombeau du Géant. Rust, stilte, talloze ruisende bomen en de kronkelende Semois heersen er.

Madam en ik gingen er in het verleden dikwijls wandelen en iedere keer regende het. Op die momenten voelden we er ons alleen op de wereld. Een zalig gevoel. Op een keer dacht ik dat minstens één van ons er de dood zou vinden, maar we hadden geluk. We hadden op een hevige regendag een lange wandeling gepland van Rochehaut naar Bouillon en terug. Vanwege het verschrikkelijke noodweer dienden we echter onze wandeling in te korten en dus staken we nabij de Abbaye de Cordemois de Semois over om vervolgens de Tombeau du Géant over te steken. Het werd bijna ons graf. Aan de oevers van de Tombeau vonden we niet meteen een pad en dus zochten we op goed geluk zelf een pad naar boven. Maar de rotsige ondergrond was nat en glibberig waardoor ieder van ons wel eens om de 5 passen bijna weggleed in de steile afgrond. Uiteindelijk haalden we toch heelhuids de top, maar we beseften dat we veel geluk hadden gehad. Van de terugweg over de top naar Rochehaut herinner ik me niets meer, want ik zat de hele tijd nog met de daver op het lijf. En toch gingen we er nadien nog dikwijls terug. Het is dan ook het mooiste en het rustigste plekje van België. Daarom wil ik daar, in de Abbaye de Cordemois, mijn commune stichten.

Zoals je ziet, Sezaar, lijkt me er plaats genoeg om er ook alleen te kunnen zijn. En er lijkt me voldoende ruimte om er een zwembad aan te leggen, een whiskeybar, een schoonheidssalon en nog véél meer. Een bibliotheek is er al; dat is dus handig. Maar uit alle veiligheid zullen we die maar best aanvullen met onze eigen collecties. De religieuze cd’s gooien we de Semois in en vervangen we door onze eigen collecties. Jazeker Mie; uw hoogbejaarde Buena Vista Social Club is ook welkom, want dan kunnen we op hun erotiserende klanken naakt dansen in de regen en onder een regen van de sterren en de maan en onder een regen van gloeiende zonnestralen. Ik zal overigens wel koken, dat doe ik nu toch ook al. Martin heeft zich al aangeboden als afwasser. Daarnaast heeft hij er uiteraard alle ruimte en tijd om urenlange radioprogramma’s te maken. Guy moet voldoende zijn als afschrikmiddel tegen onbevoegden die het zouden wagen om de rust en de stilte op ons terrein te verstoren. Peerke kan er eindelijk in alle rust aan zijn boek werken. Mie en Evy mogen er gewoon Mie en Evy zijn en relaxeren en zich laten vertroetelen in het schoonheidssalon. Zo lang ze ons, de mannen, ‘s nachts maar vertroetelen. Wij garanderen hen alvast dat ze het zullen uitschreeuwen van genot!

Maar dat genot heeft uiteraard zijn prijs. Ik contacteerde vandaag daarom de huidige eigenaars van het pand en zij zijn bereid om de hele reutemeteut te verkopen. Uiteraard gaat het niet om een habbekrats. Daarom roep ik u op beste vrienden, mede communeleden om al uw nutteloze bezittingen (auto’s, meubels, computers, huizen, gronden, garages, vakantiewoningen, etc.) nu meteen te verkopen! De opbrengst hiervan stuur je in een aangetekend postpakket maar naar mij; ik handel die vervelende formaliteiten dan wel verder af. Je stuurt dat postpakket met het geld best naar RoenHetZwoen, De Vlaamse Appalachen; dan komt dat zeker wel terecht. Denk eraan: het is voor een goed doel; namelijk onze totale vrijheid! Afspraak binnenkort dus, in de Abbaye de Cordemois!

Straks plaats ik wel wat eigen foto’s. Nu ga ik slapen en dromen over onze nakende hitsige orgieën in de Abbaye de Cordemois.