… en zo zijn we al een maand verder zie… Nee, ik was niet in een winterslaap gevallen; 2007 was gewoon nogal chaotisch begonnen @ Roen’s Ranch. Manmanman, niks dan miserie, miserie, miserie. Om nog maar te zwijgen over mijn zieke kindjes.

2007 begon voor mij dan ook pas op zaterdag 13 januari: er werden die dag een paar knopen doorgehakt @ Roen’s Ranch. Maar, belangrijker: het werd een leuk verjaardagsfeest die avond! Dankzij onze allerbeste vrienden Chris, Sandra en An. Sandra en ik vieren de laatste jaren onze verjaardag samen (Sandra verjaart op 30/12, ik op 15/01). Nu is het ten huize Chris & Sandra altijd plezant en gezellig, maar die zaterdag was het écht de moeite: ik heb wel een uur aan een stuk gebleten van het lachen. Wat zeg ik; ik piste bijna in mijn broek van het lachen! Deugd dat dat deed; manmanman toch, maar het was dan ook al eeuwen geleden dat ik nog zo gebleten had van het lachen. Bij deze: nog eens superbedankt voor een kweetniehoe plezante avond, beste copainkes!!!

Enfin, ondertussen ben ik er dus 33 geworden zie. 4 jaar geleden had ik het niet meer voor mogelijk gehouden, maar kijk: de Jezus-leeftijd is, after all, dan toch bereikt! Vanaf nu beginnen de Jaren van Verstand. Of de Definitieve Aftakeling, hoewel die bij mij al begonnen is op zondag 24 maart 2002. Maar goed, tijd voor de muziek begot! Want daar is het hem op deze blog nog altijd om te doen mè gedacht!

Op muzikaal gebied ben ik 2007 begonnen met het herontdekken van enkele Bob Dylan-elpees. De eerste week van 2007 draaiden hier ‘Slow train coming’, ‘Nashville skyline’, ‘Oh mercy’ en ‘Street legal’ ettelijke rondjes. Vooral die laatste vind ik een Vergeten Klassieker van Bobje. Perfect van begin tot eind. Akkoord, ‘Street legal’ haalt niet het niveau van de échte Dylan-klassiekers, maar toch. Er is iets met die plaat. ‘Street legal’ is muzikaal zo verschillend van de klassiekers, dat het eigelijk best een ideale introductie is voor de Dylan-leek. Een betere introductie wellicht dan eender welke klassieker. Want die échte Dylan-klassiekers willen bij de meeste beginners nogal eens zwaar op de maag gaan liggen, waardoor ze Dylan vaak onterecht links gaan laten liggen. Én ‘Street legal’ is bovendien de favoriete Dylan-plaat van Roland Van Campenhout! Hieronder een YouTube-filmpje van ‘Senor (tales of yankee power)’; misschien wel mijn favoriete song uit ‘Street legal’.