Het zijn harde, verwarrende tijden voor ouderwetse muziekliefhebbers als ik. Goeie, gezellige platenwinkels waarvan je dacht dat ze eeuwig zouden bestaan sluiten massaal hun deuren, terwijl grote electroketens als MediaMarkt alle cd’s zowat gratis aanbieden. Zeker dat laatste is enorm frustrerend als je ziet hoeveel cd’s etterende puberpuistenkoppen tegenwoordig voor nop bij mekaar kunnen kopen in een mum van tijd, terwijl stommekloten als ik er ettelijke jaren méér over gedaan hebben en duizenden euro’s méér gespendeerd hebben om tot zowat dezelfde hoeveelheid te komen. Devaluatie van de cd alom dus. Luc had het er gisteren ook al over op zijn blog: tegenwoordig koop je gemakkelijk 5 cd’s voor de prijs van 2.

 

Komt daar nog bij dat muziekdragers zwaar onderhevig zijn aan evolutie. Tegenwoordig is het zowat een must geworden om je muziek digitaal aan te kopen. Tenminste, dat wil men de goedgelovige hippe consument laten geloven. Ik twijfelde er de laatste tijd ook over om in de nabije toekomst digitaal te gaan, maar een ontnuchterend artikel in Knack enkele weken geleden deed me er gauw anders over denken (op eenvoudige aanvraag wil ik u dit artikel gerust doormailen). Daarin beweerde men namelijk dat je digitale muziek niet koopt, maar huurt; je wordt nooit eigenaar van digitale muziek. Eénmaal je pc crasht ben je je “aangekochte” digitale muziek voorgoed kwijt. Of je moet ze opnieuw “aankopen”. Tenzij je het allemaal op cd brandt natuurlijk of op een andere manier een backup maakt, maar wie doet vandaag die moeite nog? Eigelijk heb ik nu al leedvermaak met zij die nu een énorme digitale muziekcollectie op hun pc hebben staan. Zouden ze zich bewust zijn van het feit dat ze maar een beperkte tijd van hun collectie zullen kunnen genieten? Hetzelfde geldt voor diegenen die hun fotocollectie nog louter digitaal aanleggen. Ik heb het inmiddels al een paar keer gehoord van kennissen die hun héle fotocollectie van de laatste 5 jaar kwijt zijn vanwege een pc crash. Digitale collecties, het staat wel allemaal hip, en het neemt allemaal geen fysieke plaats in, maar wàt een drama’s als de pc het begeeft, en je hebt op geen enkele manier een backup aangemaakt. Bovendien: een boek lees je toch ook niet af op je pc scherm? Zeker, je hebt idioten die boeken aankopen via iTunes, maar wat is er nu aan het beluisteren van ingesproken boeken? Feit is: muziekdragers moeten constant evolueren, maar boeken lezen we nu al honderden jaren op dezelfde manier; hip als we zijn.

 

Alleszins bedankt Bilbo, Mediamarkt & Anderen om de cd markt te verkloten! Bedankt muziekindustrie om de platencultuur zoals we die altijd gekend hebben stilaan te vernietigen! Want ja, alleen de muziekindustrie heeft natuurlijk baat bij een digitale muziekrevolutie. Zoals hierboven vermeld maakt de industrie immers kans dezelfde mp3 meerdere keren te kunnen “verkopen”; een val waar de hippe muziekconsument van tegenwoordig blijkbaar met plezier in trapt.

 Geen haar op mijn idiote kop dus dat eraan denkt om mijn hele cd-collectie om te zetten in digitale bestanden en van de hand te doen. Maar wat doe ik inmiddels met de cd’s waar ik vanaf wil? Al wekenlang twijfel ik dan ook om een aantal cd’s te koop aan te bieden. Zoals Marc ook via mijn blog, dacht ik eerst. Of toch via ebay of kapaza? Vroeger ging ik met afgekeurde cd’s naar tweedehandswinkel Arlequin in Brussel, alwaar ik nog een aardig bedragje kreeg voor mijn cd’s. Maar de laatste keer kreeg ik er bijna niks meer voor. Ook tweedehandswinkels hebben het immers moeilijk dezer dagen; ze krijgen immers meer binnen dan dat er verkocht wordt. Daardoor twijfel ik nu niet meer hoe ik mijn cd’s te koop zou aanbieden, maar of ik ze nog wel te koop zou aanbieden. Tenslotte betaalde ik ze full price, en ik heb dus geen goesting om ze bijna gratis aan te bieden. Maar bon, in navolging van Marc ga ik me over enkele dagen ook eens aan een cd verkoop via mijn blog wagen. To be continued, dus.