Waarom nu persé mijn persoonlijke album top 100? Wel, het viel me gisteren pas op: mijn overbodige blog bestaat deze week precies 3 jaar. Die dag had ik de onweerstaanbare drang om persé mijn mening over de toenmalige nieuwe Walkabouts plaat ‘Acetylene’ wereldwijd te willen verspreiden via een blog. Ik wilde daarvoor niet meer mijn oude blog gebruiken, want dat ding was allesbehalve gebruiksvriendelijk. Dus ging ik op zoek naar andere blog providers en via één of andere google search opdracht belandde ik op Josies Diary. Haar blog was de eerste interesante skynetblog die ik ooit las en dus besloot ik om me ook maar een skynetblog te creëren. Ziedaar de reden waarom je altijd bij mijn favoriete blogs gestaan hebt, beste Josie, mocht je het je ooit afgevraagd hebben. Lang hield ik het in die beginperiode echter niet vol: na enkele weken viel mijn blog al stil. Allemaal de schuld van dat vervloekte Goddeauforum waar ik in die tijd altijd te veel bleef plakken met mijn gezaag. Man, de bomen die ik daar toen opgezet heb! De Goddeau medewerkers zullen wel kontent zijn dat ik de laatste jaren hun forum niet meer zo veel zit vol te zeiken. Enfin, genoeg gezeikt daarover. Wat ik eigenlijk wilde zeggen, is dat ik met de derde verjaardag van mijn blog eindelijk een aanleiding gevonden heb om eens mijn eilandplaten te posten. Peerke zal kontent zijn. Die mens zaagt al maanden opdat ik eindelijk eens zo’n lijst zou publiceren. “Ja Peerke; ik weet het; maar ik moet altijd een aanleiding hebben om iets te posten.” Wel, nu heb ik eindelijk die aanleiding voor mijn album top 100! Bovendien heeft bijna iedere blogger ooit wel eens zijn favoriete platen gepost, dus wordt het wel eens tijd dat ik dat ook maar eens ga doen.

Genoeg gelachen nu, want zo’n album top 100, en muzieklijstjes in het algemeen, vind ik een ernstige zaak waar serieus en diep over nagedacht moet worden. Muzieklijstjes samenstellen vind ik dan ook belangrijkere en moeilijkere puzzels dan kinderachtige zeverij in pakskes als bijvoorbeeld de splitsing van B-H-V en dus moet er de grootste zorg aan besteed worden. Muzieklijstjes samenstellen is dus allesbehalve “leuk” of “tof” of “plezant” of “nutteloos“ of “overbodig”. Het album op nr. 55 moet op nr. 55 staan omdat ik het op dit moment in mijn leven een minder goed album vind dan het album op nr. 54 en een beter album dan het album op nr. 56. Wat meteen de volgende belangrijke vraag oproept: wat beschouw ik op dit moment als zijnde de beste albums in mijn leven? Welke 100 albums zou ik vandaag mee in mijn reiskoffer nemen richting mijn droomeiland Groenland? Zijn dat oude albums die ik in eeuwen niet meer beluisterd heb maar die ooit mijn leven veranderd hebben of zijn dat oude albums die ik pakweg de laatste 5 jaar ontdekt of herontdekt heb en graag en veel beluisterd heb? Als ik de eerste optie kies, kan ik hier evengoed mijn album top 100 plaatsen die ik in 1999 voor de lol eens samenstelde en sindsdien op allerlei muziekforums postte. De tweede optie lijkt me daarom veel interessanter, want wat nu belangrijke muziek in mijn leven is, is dat volgend jaar misschien niet meer. Ik zou daarom graag volgend jaar bij leven en welzijn een update van deze lijst willen maken. Een mens zijn muzieksmaak moet immers blijven evolueren. Anders sta je stil en blijf je eeuwig dezelfde platen koesteren. De beste controle daartoe is het jaarlijks samenstellen van een herziene album top 100. Misschien dat The Beatles, The Beach Boys, Helmut Lotti, Marco Borsato en vele andere Groten volgend jaar dan wel in mijn lijst zullen staan, want in deze eerste editie zijn ze met geen enkele plaat vertegenwoordigd. Nochtans hou ik van The Beatles en The Beach Boys. The Beatles were my first love! Maar omdat ik hun platen de laatste 5 jaar nog maar zelden beluisterd heb, staan ze nu niet in mijn lijst. Andere platen zijn de voorbije 5 jaar belangrijker geweest. Dat betekent echter ook dat geen enkele plaat van mijn top 10 van 1999 nog in mijn nieuwe lijst voorkomt. Zelfs niet eens in de top 100. Om u een idee te geven welke platen er deze keer dus niet zullen instaan, is hier mijn album top 10 van 1999:

 

 

1. Nirvana – Nevermind
2. Pearl Jam – Ten
3. Temple Of The Dog – Temple Of The Dog
4. Mad Season – Above
5. Screaming Trees – Sweet oblivion
6. Soundgarden – Superunknown
7. Nirvana – In utero
8. The Smashing Pumpkins – Siamese dream
9. REM – Automatic for the people
10. U2 – The Joshua tree

 

Bijna allemaal jaren ‘90 platen in mijn toenmalige top 10 begot! Maar het gaf wel een eerlijk beeld van wat ik toen op 25 jarige leeftijd als de belangrijkste platen in mijn leven beschouwde. In de week van 15 juni 2003 nam ik echter symbolisch afscheid van deze en andere favoriete platen. Tijdens die week sloot ik namelijk een periode van mijn leven af door nog één keer volop te genieten van deze cd‘s. Mijn madam zou een week later in bevallingsverlof gaan, vandaar. Nadien heb ik ze nog wel een zeldzame keer beluisterd, maar ze doen me niet veel meer. Zelfs ’Nevermind’ niet. Het enige gevoel dat rest bij het beluisteren van deze platen is nostalgie. Die wil ik dus zeker niet meer meenemen naar mijn droomeiland Groenland. Met het ouder worden heb ik andere favoriete platen ontdekt en herontdekt. Ik begon eind 2003 bijvoorbeeld eindelijk Bob Dylan te begrijpen door de 11 platen die ik toen van hem al bezat écht en grondig en aandachtig te beluisteren. Ondertussen heb ik de main albums op de All Music Guide pagina van Bob Dylan bijna compleet. Enkel ‘Dylan’ (1973), ‘Real live’ (1984), ‘Knocked out loaded’ (1986), ‘Dylan & The Dead’ (1989) en ‘Masked and anonymous’ (2003) ontbreken nog. Logisch dan ook dat Bob Dylan anno 2008 wél met een plaat in mijn top 10 staat en met meerdere platen in mijn top 100. Hetgeen me naadloos tot de mijzelf opgestelde regels voor het opstellen van mijn album top 100 brengt. De regel is dat er geen regels zijn. Ik heb zowel studio- als live- als als anthology- als compilatie- als best of- als greatest hits-albums en box sets toegelaten in mijn top 100. Geen gezever met beperkingen dus. Een favoriet album is een favoriet album. Punt. ‘Decade’ van Neil Young niet toelaten in mijn top 100 met favoriete platen omdat het toevallig een compilatie album is, zou simpelweg niet eerlijk tegenover mezelf zijn, want ik heb de laatste jaren enorm veel genoten van ’Decade’, en die wil ik zéker meehebben naar Groenland. Uiteindelijk is de enige regel misschien dat het allemaal officieel uitgebrachte albums moesten zijn. Geen bootlegs of andere shit dus. Enfin genoeg gezeikt, vanaf morgen de échte countdown.