… verwijs ik u graag door naar andere sites 
Wie vanwege mijn gezeik hier en elders de onweerstaanbare drang zou voelen om mij eens goed op mijn smoel te willen kloppen, die moet nu zaterdag 18 november beslist naar het concert van Elliott Murphy & The Normandy All Stars in het Centre Culturel René Magritte in Lessines komen. Daar zullen madam & ik namelijk aanwezig zijn en dat wordt na Kluisbergen, Merville en Poperinge meteen ons vierde Elliott Murphy-concert dit jaar. U mag uiteraard ook voor de schitterende muziek van deze fantástische rasartiest komen.
Het is vooral ook een aanrader voor zij die eerder deze week naar één van de Belgische Tool-concerten zijn geweest. Ik krijg namelijk de webbes van de verslagen die ik hierover las. “Wat is er nu nog Rock ‘n’ Roll aan steeds diezelfde strak geregisseerde, perfect uitgevoerde, klinische Tool-show?”, vroeg ik me bij het lezen van die verslagen af. Een Elliott Murphy-concert daarentegen is telkens weer anders dan het vorige en biedt zooo veel méér dan today’s hipsten van de klas. Nee, zoals Murphy maken ze ze tegenwoordig niet meer.
Elliott Murphy live staat dan ook voor deze Tien Geboden:
1) steeds een andere setlist vanwege een back catalogue van zo’n 250 eigen nummers waarvan er veel uitgroeiden tot cult-classics,
2) altijd een hartelijke, speelse interactie met het publiek,
3) boeiende storytelling,
4) improvisatie waardoor hij zijn classics uit de jaren ’70 levendig houdt,
5) passie,
6) die magie die telkens weer van het podium spát tussen Murphy en zijn vaste partner in crime van de laatste 10 jaar, het Franse Gitaarwonder Olivier ‘The Big O’ Durand.
7) Murphy & Durand; het is ondertussen een kwaliteitsmerk geworden zoals Jagger & Richards, Lennon & McCartney,
8) onuitputtelijke energie: laat de inmiddels 57-jarige Murphy zijn goesting doen en hij speelt, zoals Die Zaterdagavond in Verviers november 2003, maar liefst 5 uur door aan een stuk zonder dat het ook maar één seconde saai wordt.
9) pure, warme, eerlijke, ambachtelijke, MENSELIJKE muziek,
10) maar vooral: ROCK ‘N’ ROLLLLL met een écht kloppend hart… géén klinisch, zoals dat van Tool…
Ge moet overigens écht al een stoem kieken zijn om Elliott Murphy in België te missen. Jaarlijks geeft hij hier wel een 5-tal concerten en dit jaar zal de teller zelfs op 7 staan. Wie het presteert om Elliott Murphy nu zaterdag alweer te missen, krijgt dit jaar nog 2 herkansingen:
1) op 1 december treden Elliott Murphy en Olivier Durand op voor een duo-show (altijd wondermooi!) in de schitterende Academiezaal in Sint-Truiden
2)en op 9 december staan beide heren voor alweer een duo-show op de planken van het Cultureel Centrum van Marke (Voor meer details voor dit laatste concert: zie hier).
Maar nu zaterdag dus afspraak in Roen zijnen achtertuin in het CC René Magritte in Lessines. In het voorprogramma staat onder andere de verrukkelijke Catherine Feeny die onlangs haar schitterende tweede plaat ‘Hurricane glass’ uitbracht. Laat het een extra stimulans zijn om tóch uw lui gat uit uwe luie zetel te lichten en u te begeven naar Lessines!
Roen's Ranch 
heb ik dit jaar op marktrock in leuven aan het werk gezien. Inderdaad de moeite. Deed me wat denken aan een combinatie van Heather Nova met Sheryl Crow, en qua niveau schommelde ze wat tussen beide in.
LikeLike
Ik heb kaartjes voor het optreden in de schitterende Academiezaal in St. Truiden. Maximaal 200 toeschouwers gezeten om het podium. Uitstekend geschikt voor een intiem concert. Echt iets om naar uit te kijken.
Geniet er van, Roel.
LikeLike
Die liefde waarmee je over Elliott spreekt 🙂
Ik herken veel van de tien geboden (toch zeker meer dan de helft) in mijn ‘tien geboden bij een Elvis Costello’ concert…
Doch Roen, ik ken haast niets van Elliott Murphy… (U mag mij slaan, geen probleem). Waarmee kan ik het best beginnen? Een algemene kennismaking?
LikeLike
1) april, a live album
2) strings of the storm
Maar de beste Elliott-introductie is eigelijk een concert; zo begint het bij de meesten… dit jaar nog 3 kansen dus… en anders: half maart 2007 is er zijn verjaardagsconcert in den ABBox…
LikeLike
ondertussen wacht iedereen hier op de lotgevallen van Tom Waits vertaald door Roen …
LikeLike
Gisteren was het dus zover: Elliot & Olivier in de Academiezaal in St.-Truiden. En of het een memorabel concert was?
Nog voor de eerste noot gespeeld werd, bleek dat er iets serieus mis was met de klank. Elliot’s gitaar kwam zeer hard uit de boxen, terwijl Olivier niets hoorde. Er werd wat gediscussieerd met de geluidstechnicus, die beweerde dat hij niets had gewijzigd sinds de soundcheck. Na vijf minuten begonnen ze dan toch maar te spelen. De klank stond zo hard dat de mensen die aan die kant van de zaal zaten hun plek verlieten om elders te gaan staan. Na twee nummers liep er iemand naar voren om Olivier te laten weten dat hij totaal onhoorbaar was. Opnieuw probeerden de mensen van het geluid wat aan te passen. Tevergeefs! Na nog twee nummers besloot Elliot dat hij er genoeg van had. De stekkers werden uitgetrokken, de klankkasten aan de kant geduwd en de beide muzikanten zetten zich op de rand van het podium om unplugged verder te gaan. De toeschouwers verlietn hun zitjes om voor het podium plaats te nemen. Zo werden nog een dozijn nummers gebracht.
Sommigen vonden het maar niets en verlieten te zaal.
Dan mompelde Elliott iets over ouder worden rockers: “First comes the hand, then they sit down and then they die. ” Het werd tijd om terug recht te gaan staan.
Nogsteeds geheel onversterkt brachten ze zo nog drie nummers. De sfeer zat er nu goed in, maar het werd tijd om af te sluiten.
Tijdens het eerste bisnummer, een medley van ‘L.A. Woman’ met een resem rockklasseikers, brak een snaar van Elliot’s gitaar. Hij bracht dan maar Dylan’s ‘Like A Rolling Stone ‘ als een a cappella rapnummer, terwijl Olivier een nieuwe snaar opspande op zijn gitaar.
Na nog een vijftal bisnummers werd het concert van meer dan twee uur afgesloten.
LikeLike
ik was erbij Patrick! alweer een memorabele Elliott-show gisteravond, idd… mijn verslag en setlist maandag wellicht online, schitterende versie alleszins van ‘Pony boy’ van Bruce Springsteen (uit human touch)… Misschien stonden we wel in mekaars buurt…? ik stond helemaal links vooraan tegen het podium leunend, noterend ondertussen 😉
LikeLike