Bob Dylan was op 34 jarige leeftijd al een icoon met een tiental meesterwerken op zijn naam en kon toen eigenlijk al met een gerust hart sterven. Maar dat deed hij niet. Net op die leeftijd verrijkte hij de wereld, alsof het niets was, met nog maar eens 2 meesterwerken: ’Blood on the tracks’ en ’The basement tapes’. Enkele jaren later deed Neil Young hem dat na door op 34 jarige leeftijd uit te pakken met het imposante tweeluik ‘Rust never sleeps’ en ‘Live rust’. Mark Lanegan stond in 1998 op 34 jarige leeftijd met één been in het graf toen hij met ‘Scraps at midnight’ zijn getuigenis vanuit de drugshel berustend voor zich uit mompelde. En zo zou ik nog wel een paar voorbeelden van muzikale helden kunnen opsommen die op 34 jarige leeftijd al heel wat verwezenlijkt hadden.
Mijn identiteitskaart beweert ondertussen al meer dan een half jaar dat ik inmiddels ook 34 ben. Nochtans voel ik me zowel mentaal als fysiek eerder 94 dan 34, maar dat doet er nu even niet toe. Feit is dat ik nog steeds niets met mijn leven aangevangen heb. Ik heb nog niets essentieel verwezenlijkt waardoor ik na mijn dood zal herinnerd worden. Ik heb alleen maar een hele hoop brol verzameld: platen, cd’s, cassettes en muziektijdschriften die na mijn dood voor niemand nog iets te betekenen zullen hebben en die alleen maar in de weg zullen liggen. Men zal zich eerder dood ergeren aan die immense stapel papier en plastic en mij verwensen dat ik zo veel geld aan die rommel uitgegeven heb. Ik had bij nader inzien met dat geld misschien toch maar beter nuttigere dingen gedaan zoals elke brave hardwerkende Vlaemsche huisvader. Mijn tuin volgestampt met vijvers, een tuinhuis en kitscherige tuinaccessoires, bijvoorbeeld. Of beter nog: het geld uitgegeven aan de hoeren. Dat zou tenminste geen sporen nagelaten hebben. Maar nu moet men na mijn dood nog een container huren om al mijn verzamelde afval in te dumpen. Tenzij ik het zelf zou doen natuurlijk. Ik wil na mijn dood tenslotte niemand meer tot last zijn. Het is al erg genoeg dat er zelfs voor een nutteloze vleeszak als ik een begrafenis zal moeten geregeld worden. Daarom wil ik, nu het nog kan, orde scheppen in mijn gecreëerde chaos en mijn platencollectie uitdunnen tot 100 exemplaren. Met mijn 100 favoriete platen kom ik gerust toe voor de rest van mijn leven. En 100 exemplaren zullen wellicht niet zo’n grote last zijn na mijn dood. Of beter nog: ik kan er mee naar mijn droomeiland Groenland trekken en er daar in een iglo tot aan mijn dood in alle rust, ruimte en stilte naar luisteren. Daar zal zich tenminste niemand aan mijn ketellawijt storen. 100 cd’s passen precies in één reiskoffer. De selectie leest u vanaf morgen.
Roen's Ranch 
Honderd zeg je?? Dat is ongeveer 1% van jouw volledige collectie, gok ik. Heel benieuwd naar wat daarvan zal komen.
LikeLike
Ah, eindelijk de lang verwachte selectie. Iets om naar uit te kijken.
In kleine porties serveren, zodat het lang zal duren en dat we tijd hebben om alles in ons op te nemen.
Kan er worden gegokt op de top 3?
LikeLike
ik ben benieuwd!
LikeLike
eeuwig zonde. ééuwig zonde, wat heeft leeftijd daar nou mee te maken? 100 is te weinig, getallen zijn sowieso arbitrair, nergens goed voor bovendien. ik zou het niet doen. als ik jou was. koop er liever 100 bij die je nog graag wil hebben, is dat niet een veel beter idee?
LikeLike
@ Jesper:
Thanks but no thanks voor de goeie raad, Jesper. Ik vertel jou toch ook niet wat je wel of niet moet posten op jouw blog? 100 is bovendien nog te veel. En getallen en lijstjes zijn het allerbelangrijkste in een mensenleven. Ze moeten juist zijn, of alles loopt in het 100. Ik vrees dat wij dus totaal niet overeen komen.
@ fILLE:
Ik ook 🙂
@ Peerke:
Goed idee! De winnaar (liever winnares 🙂 mag mee naar Groenland! Post ze maar in de comments!
@ Alexander:
Slechte gok; eerder 3% denk ik 😉
LikeLike
Roen, ik heb jouw teksten en die van mijn andere uitverkoren bloggers een aantal dagen niet kunnen lezen. Ik kon me er niet op concentreren. Maar ik haal altijd mijn schade in. Ik ben zeer nieuwsgierig naar je selectie.
Toch enkele opmerkingen: je bewering dat je nog niets hebt aangevangen met je leven. dat durf ik betwijfelen. ik heb hier al veel gelezen over wat je wel hebt gedaan. en het feit dat je daar over schrijft is ook niet niks.
Een tweede opmerking gaat over de afbakening van die honderd. Ik zou dat ook graag doen, maar vind het moeilijk. Ten eerste gaat mijn aandacht te zeer naar de sixties en seventies, en ten tweede komen er altijd maar weer nieuwe, uitstekende platen bij. Eens dat die top-100 klaar is kunnen die daar eigenlijk niet meer in, of wel? (Ik vind het ook altijd bijzonder moeilijk om goede songs weg te laten uit mijn definitieve playlist voor mijn radioprogramma. Ik stel het tot het laatste moment uit.)
Enfin, ik ben heel nieuwsgierig!
LikeLike
Martin, gij kurieuzeneus 🙂
Zo’n persoonlijke ‘tijdloze album top 100’ moet je “dynamisch” zien. Eens om de 3 à 5 jaar moet je je lijst eens kunnen herzien, om te voor jezelf uit te maken van “en welke muziek is nu écht belangrijk geweest in mijn leven de laatste 3 à 5 jaar?”
LikeLike