Dat mijn koopkracht ook gedaald is, bewijst het kille cijfer 116. Ik kocht dit jaar ’slechts’ 116 nieuwe cd releases. Reissues, liveplaten, boxsets, compilaties en oude platen niet meegerekend, want dan kom ik gerust aan het dubbele van dat cijfer. Ter vergelijking: vorig jaar kocht ik 148 nieuwe cd releases, en het jaar daarvoor 132 (en in het uitzonderlijke jaar 2004 zelfs nog 189). Toch vind ik mijn gedaalde koopkracht een goede zaak. Ik ben meer dan ooit gerichter en kieskeuriger gaan kopen waardoor ik slechts enkele impulsaankopen deed. Vandaar ook dat ik voor het eerst sinds 1996 zo weinig miskopen heb. Het gevolg is daarmee ook dat ik dit jaar wel een top 92 had kunnen samenstellen, want uitgezonderd de 20 tegenvallers en de 4 miskopen, vond ik de overige 92 platen allemaal de moeite waard om in mijn eindejaarslijstje te vermelden. Maar de 42 platen die mijn top 50 uiteindelijk niet haalden heb ik slechts gedurende een korte periode intens beluisterd. Het zou dus belachelijk zijn ze op te nemen in mijn top 50. Van ’For Emma, forever ago’ van Bon Iver en ’Third’ van Portishead weet ik bovendien nog altijd niet of het nu tegenvallers, miskopen, gedrochten dan wel meesterwerken zijn. De tijd zal dat moeten uitwijzen. Of misschien beluister ik ze nooit meer en zal het dus tot aan mijn dood een mysterie blijven. En de oerkreten op ’Mass IIII’ van AmenRa beluisterde ik alleen tijdens die zeldzame dagen van complete wanhoop dat ik de hele mensheid had willen uitroeien. Dit zijn in ieder geval in alfabetische volgorde de 42 afvallers die hoe dan ook een eervolle vermelding verdienen: