Dat mijn koopkracht ook gedaald is, bewijst het kille cijfer 116. Ik kocht dit jaar ’slechts’ 116 nieuwe cd releases. Reissues, liveplaten, boxsets, compilaties en oude platen niet meegerekend, want dan kom ik gerust aan het dubbele van dat cijfer. Ter vergelijking: vorig jaar kocht ik 148 nieuwe cd releases, en het jaar daarvoor 132 (en in het uitzonderlijke jaar 2004 zelfs nog 189). Toch vind ik mijn gedaalde koopkracht een goede zaak. Ik ben meer dan ooit gerichter en kieskeuriger gaan kopen waardoor ik slechts enkele impulsaankopen deed. Vandaar ook dat ik voor het eerst sinds 1996 zo weinig miskopen heb. Het gevolg is daarmee ook dat ik dit jaar wel een top 92 had kunnen samenstellen, want uitgezonderd de 20 tegenvallers en de 4 miskopen, vond ik de overige 92 platen allemaal de moeite waard om in mijn eindejaarslijstje te vermelden. Maar de 42 platen die mijn top 50 uiteindelijk niet haalden heb ik slechts gedurende een korte periode intens beluisterd. Het zou dus belachelijk zijn ze op te nemen in mijn top 50. Van ’For Emma, forever ago’ van Bon Iver en ’Third’ van Portishead weet ik bovendien nog altijd niet of het nu tegenvallers, miskopen, gedrochten dan wel meesterwerken zijn. De tijd zal dat moeten uitwijzen. Of misschien beluister ik ze nooit meer en zal het dus tot aan mijn dood een mysterie blijven. En de oerkreten op ’Mass IIII’ van AmenRa beluisterde ik alleen tijdens die zeldzame dagen van complete wanhoop dat ik de hele mensheid had willen uitroeien. Dit zijn in ieder geval in alfabetische volgorde de 42 afvallers die hoe dan ook een eervolle vermelding verdienen:
AmenRa – Mass IIII
Arid – All things come in waves
Bo Ramsey – Fragile
Bon Iver – For Emma, forever ago
Bonnie “Prince” Billy – Lie down in the light
Calexico – Carried to dust
Counting Crows – Saturday nights & Sunday mornings
David Ferrard – Broken sky
Doug MacLeod – The Utrecht sessions
Giant Sand – Provisions
Gorki – Voor rijpere jeugd
Ian Siegal – The dust
James Yorkston – When the haar rolls in
Joan As Police Woman – To survive
Joe Jackson – Rain
John Mellencamp – Life death love and freedom
Lenny Kravitz – It is time for a love revolution
Loudon Wainwright III – Recovery
Malcolm Holcombe – Gamblin’ house
Mark Stuart – Left of Nashville
Matt Bauer – The island moved in the storm
Metallica – Death magnetic
Monza – Attica!
Nils Lofgren – The loner, Nils sings Neil
Novastar – Almost bangor
Oasis – Dig out your soul
Okkervil River – The stand ins
Old 97’s – Blame it on gravity
Portishead – Third
Ray LaMontagne – Gossip in the grain
REM – Accelerate
Rob Jungklas – Gully
Sarah McQuaid – I won’t go home ‘til morning
Scott Kelly – The wake
Shearwater – Rook
Sheryl Crow – Detours
Silver Jews – Lookout mountain, lookout sea
The Black Crowes – Warpaint
The Seatsniffers – Turbulence
Tim Vanhamel – Welcome to the blue house
Roen's Ranch 
Hmm, aangezien ik Bloc Party nog helemaal nergens ben tegengekomen: heb je die niet gekocht? Want het zou me aangenaam verrassen mocht je dat een geweldige plaat vinden 🙂
LikeLike
Bloc Party inderdaad niet gekocht, beste Maarten…
Ik had een illegale download toen hij pas op het net verscheen beluisterd, en die beviel me totaal niet. Maar ik denk dat je hoe dan ook toch aangenaam verrast zult zijn van enkele noteringen in mijn top 50. Mijn excuses voor Coldplay. Ik weet hoe graag jij die plaat hoort, en ergens begrijp ik je ook wel. Ook ik moet toegeven dat ik van enkele songs daarop vrolijk word. Maar in zijn geheel vond ik het dit keer toch minder dan de 3 voorgaande keren. Het zal wel aan Brian Eno liggen, vermoed ik.
LikeLike
Allerbeste, ik weet dat het een inspanning vraagt maar volgende platen van je lijstje zou ik beslist nog een kans geven. Je zal niet ontgoocheld zijn (Wat mij betreft zijn het prachtplaten):
BON IVER: For Emma
CALEXICO: Carried to dust
SHEARWATER: Rook
SILVER JEWS: Lookout mountain
Allee vooruit, begin eraan!!!
LikeLike
Dank je voor de tips, beste Marc, maar:
– Bon Iver heb ik het hele jaar door geprobeerd; op ieder mogelijk ogenblik, telkens ook een hele periode laten overgaan… maar de plaat wérkt gewoon niet op mijn gemoed…
– Calexico vind ik altijd goed, maar kan ik slechts op enkele momenten van het jaar ten volle van genieten. Ik moet daar echt in de mood voor zijn. Daarom zal Calexico wellicht nooit in mijn jaarlijst staan.
– Shearwater heb ik de vorige dagen nog eens beluisterd, maar ik vind het te theatraal allemaal. Ik hou dan liever van Okkervil River.
– Silver Jews… nee toch niet; als ik dan de gelijkaardige plaat van Twilight Hotel daarnaast leg, dan is die toch van een hoger niveau. Of de plaat van Blanche ook vorig jaar. Nee, Silver Jews vind ik in vergelijking met die bands een klasse lager spelen.
Maar wie weet dat ik over dit alles over 10 jaar geheel anders denk. ‘Nevermind’ doet me vandaag immers ook zoveel niet meer…
LikeLike