“Het zijn weer vermoeiende tijden voor de muziekliefhebber”, mijmerde ik gisteren nog na het beëindigen van mijn stuk over Neil Young. Wie immers de laatste essentiële cd’s van het jaar in de winkelrekken wil terugvinden, moet zich dezer dagen met een hakbijl doorheen een oerwoud van compilatie- en live-cd’s een weg banen. Zoals ieder jaar menen de platenfirma’s ons immers net voor de eindejaarsperiode te moeten verblijden met de zoveelste definitieve carrièreoverzichten, handig verpakt in peperdure verzamelboxen of zogenaamde ‘deluxe editions’ en dat is dus dit jaar niet anders. Meer nog; het lijkt wel of àlle groepen en artiesten dit jaar een compilatie uitgebracht hebben of nog zullen uitbrengen. Ok, dat is natuurlijk overdreven, maar het scheelt niet veel. De meest nostalgische periode van het jaar is dan ook aangebroken en dan kijkt iedereen die iets of wat met de muziekindustrie te maken heeft achteruit.
Naast de platenfirma’s zijn het ook de radiostations die zich stilaan beginnen op te maken voor hun terugblik op het einde van het jaar. Er zullen binnenkort weer heel wat in’t honderd lopende ‘Tijdloze honderden’ samengesteld worden aan de hand van de door de luisteraars ingezonden stemformulieren en als was het om ons te kloten worden die lijsten tijdens de laatste week van het jaar nog uitgezonden ook. Je kan in die Laatste Week geen radio aanzetten of de ‘Purple rain’ en de ‘cold November rain’ plenst met bakken uit het toestel.
Kerstdag vorig jaar kon wat dat betreft tellen: net wanneer ik mezelf bediend had van een mooi bruin gebakken mals stuk kalkoen was Studio Brussel net op dat moment in hun ‘Tijdloze 100’ toegekomen aan dé Draak der Draken: ‘Paradise by the dashboard light’ van de misselijk makende Meat Loaf. Niet bepaald eetlustopwekkend kan ik u verzekeren. En jawel hoor: mijn hele Kerstdiner moest eraan geloven, want even later weergalmde het vreselijke ‘Music’ van John Miles door de speakers. Als kers op de desserttaart kreeg ik vervolgens op de nr. 1 ‘Mia’ van Gorky voorgeschoteld. Nu, ik heb in’t geheel niets tegen Luc De Vos en ‘Mia’ vind ik best wel een mooi nummer, maar was dat nu niet een béétje overdreven? Ik ben dan ook in zekere mate benieuwd waar De Vos en zijn ‘Mia’ dit jaar in alle lijsten zullen uitkomen nu De Vos zijn smoel dit jaar niet zo alomtegenwoordig in de media was.
Niet dat het me de laatste jaren nog zo veel interesseert, die ‘Tijdloze 100’. Vroeger, toen ik nog thuis bij mijn ouders woonde, keek ik er echter wél altijd naar uit. Meer zelfs; ik zonderde me op Tweede Kerstdag op mijn zolderkamer af en met pen en papier in de aanslag noteerde ik zorgvuldig alle platen die Bert Geenen aan- en afkondigde en ik genoot toen écht nog van die inmiddels tot de naad toe versleten en kapotgedraaide klassiekers. De laatste jaren echter kan ik het hese geëmmer van Bryan Adams over zijn ‘Summer of ’69’ niet meer horen en ik hoop ieder jaar van u – tevergeefs – hetzelfde.
Toch stuur ik nog ieder jaar trouw een lijst op voor ‘De Tijdloze’. Vroeger per gele briefkaart, tegenwoordig zoals iedereen via internet. Niet dat het wat uitmaakt, want goddamned motherfuckin’ ‘Child in time’ nog aan toe, worden mijn favoriete nummers ieder jaar weer verpletterd door steeds diezelfde irritante bombastische ‘Bohemian rhapsody’s’.
Daardoor ben ik dan ook tot het besef gekomen dat de meeste mensen niet meer zozeer op hun lievelingsnummers stemmen, maar op liedjes waarvan ze hopen dat die het hoogst in de tijdloze lijsten zullen eindigen. Want je gaat me immers toch niet vertellen dat ‘Paradise by the dashboard lights’ werkelijk iederéén zijn absolute lievelingsnummer is? Of ben ik dan werkelijk zo naïef dat ik nog geloof in het gezond verstand en de goeie muzikale smaak van mijn medemens?
Daarom heb ik, na het ‘Mia’-débacle van vorig jaar, voor dit jaar besloten het spelletje mee te spelen en om dus ook resoluut voor die nummers te kiezen waarvan ik hoop dat ze vóór ‘Mia’ zullen eindigen. Tenslotte is het immers toch onmogelijk om je 5 absolute lievelingsnummers in ‘De Tijdloze’ te krijgen. De kans dat nog tientallen anderen mensen stemmen op nummers als ‘Hotel’ van Mark Lanegan en ‘(That’s how you sing) Amazing grace’ van Low is immers onbestaande. Mijn inzending voor dit jaar voor ‘De Tijdloze 100’ van Studio Brussel zal dan ook als volgt luiden:
1. Smells like teen spirit – Nirvana
2. Black – Pearl Jam
3. Like a hurricane – Neil Young
4. Alive – Pearl Jam
5. Today – The Smashing Pumpkins
Als u, beste bloglezer, dit jaar nu eens dezelfde Top 5 inzendt, rollen we die verrotte gehaktbal van een Meat Loaf misschien eindelijk uit ‘De Tijdloze’. Hopelijk sleurt hij Bryan Adams, John Miles en andere Queen-gedrochten mee in zijn val naar beneden, waarna ze hopelijk in een modderige poel van ‘Purple rain’ mogen verzuipen. Zodoende kan ik dan hopelijk nog eens genieten van mijn Kerstdiner met échte Tijdloze muziek op de achtergrond.
Roen's Ranch 