CD – Belgisch Verdriet in 2006 (5): VENUS IN FLAMES – Shadowlands

Met ‘Shadowlands’ breide Venus in Flames vorige lente een vervolg aan het prachtige debuut ‘Notes of tenderness’ uit 2003. Dat beloftevolle debuut belandde destijds nog in mijn top 10 van 2003. Achteraf bekeken was dat misschien wat overdreven, maar songschrijver Jan De Campenaere pakte hiermee in ieder geval uit met sterk songmateriaal dat het beste deed vermoeden voor de toekomst. Voor het nieuwe album had Venus In Flames echter het onzalige idee de Belgische Coldplay te moeten zijn en verpakte de nieuwe songs in eenzelfde soort overweldigende galmende sound. Alleen: Coldplay heeft daarvoor de songs, Venus In Flames duidelijk niét. Zoals dat immers zo dikwijls gaat met dit soort platen, kon ook het indrukwekkend klinkende ‘Shadowlands’ de gebrekkige kwaliteit van de nieuwe songs niet verhullen. De veelbelovende voorafgaande single, het huppelende ‘Easy way out’, bleek dan ook niet representatief voor de rest van het album.  Behalve single ‘Easy way out’ en het machtige titelnummer bezweken zowat alle overige songs onder het gewicht van een te zware sound waardoor het geheel zich iedere volgende luisterbeurt steeds méér naar z’n einde toe sleepte. Ik kan dan ook niet zeggen dat ik na dit lamlendige, steriele ‘Shadowlands’ nog uitkijk naar een volgend Venus In Flames-album. (4/10)