De eerste roots-jaarlijstjes zijn inmiddels ook bekend en ‘Ammunition’, het vierde album van Tim Easton, komt tot nog toe slechts in één lijstje voor. Het was te verwachten dat deze ruwe ongeslepen alt.country diamant in dit bomvolle muziekjaar dreigde te verzuipen. De plaat kreeg immers enkel aandacht in de gespecialiseerde rootswebzines en verder haalde zowat iedereen z’n neus op voor deze schitterende opvolger van het ook al totaal genegeerde, geweldige ‘Break your mother’s heart’. En dat is zonde, want ‘Ammunition’ is een ijzersterke cd waarvan de 13 onopgesmukte, melodieuze folky countrybluessongs schitteren in al hun eenvoud.
De beste Bob Dylan-plaat van dit jaar kwam trouwens niet van Dylan zelf, maar van deze Tim Easton. Met zijn vierde cd ‘Ammunition’ kwam Tim Easton zowel muzikaal als tekstueel scherper en urgenter voor de dag dan de oude meester zelf en tekende hij voor één van de allerbeste singer/songwriterplaten van het jaar. Dat bewijst Easton onder meer met het snauwende ‘News blackout’, een rauw protestlied waarvan tekst en muziek 100 keer krachtiger aankomen dan alle sloganeske songs op Neil Young z’n protestplaat ‘Living with war’ sámen. Nog zo’n krachtig statement is ‘J.P.M.F.Y.F.’, wat staat voor ‘Jesus protect me from your followers’, waarin Easton de toenemende godsdienstwaanzin in ironische, doch niet mis te verstane, messcherpe bewoordingen aanklaagt.
Niet dat ‘Ammunition’ een protestplaat is overigens. In songs als ‘Dear old song and dance’, ‘I wish you well’, ‘Oh people’, ‘Not today’ en de heerlijke bluesstamper ‘C-dub’ verheerlijkt Easton namelijk zijn bestaan als rondzwervende troubadour. Een bestaan dat, getuige hartverscheurende songs als ‘Next to you’, ‘Back to the pain’ en ‘I don’t want to come home’ niet altijd even benijdenswaardig is en nu en dan de bijhorende liefdesperikelen en frustraties oplevert. De tekst van de afsluitende klassieker ‘Sitting on top of the world’, waarin de geest van Robert Johnson rondwaart, is Easton dan ook op het lijf geschreven.
Slechts op 5 van de 13 songs kreeg Easton de veeleer onopvallende hulp van gerenommeerde collega artiesten als Don Heffington, Doug Pettibone, Tim O’Reagan, Gary Louris en Tift Merritt. Enkel Lucinda Williams die het ontroerende ‘Back to the pain’ van backing vocals voorziet, valt vanwege haar gekende vettige southern drawl op. De overige 8 songs speelde en zong Easton helemaal alleen in, meestal terwijl hij on the road was. Het resultaat is een rauwe, rudimentaire cd die vast en zeker fans van Bob Dylan, Elliott Murphy, Ryan Adams, Steve Earle, Wilco, The Jayhawks en Lucinda Williams zou kunnen bekoren. Hen raad ik dan ook aan om ‘Ammunition’ op z’n minst eens in hun plaatselijke mediatheek uit te lenen. Het maakt het wachten op een nieuwe Ryan Adams-plaat alleen maar draaglijker. 8,5/10
Roen's Ranch 