Ik ben deze maand ook eindelijk begonnen aan die stapel onbeluisterde cd’s die ik in de loop van 2006 kocht, maar die nog altijd mooi in de verpakking zaten te blinken. Schandalig ik weet het; maar ik ben dan ook nog een ‘ouderwetse’ muziekliefhebber: dikwijls gebeurt het bijvoorbeeld dat ik één of 2 cd’s gedurende de hele dag beluister. En de dag(en) daarna nog eens diezelfde(n). Dát in combinatie met wekelijks enkele nieuwe cd-aankopen resulteert dan op het einde van het jaar in een stapel onbeluisterde cd’s. Meestal gaat het dan om oudere releases, maar ik ben er bijvoorbeeld nog altijd niet toe gekomen om het nieuwe ‘Orphans’ van Tom Waits te beluisteren.
Maar bon, ik begon mijn stapel onbeluisterde cd’s met ‘Live at the Fillmore East, March 6&7, 1970’ van Neil Young.& Crazy Horse (in originele bezetting). ‘The debut release from the Neil Young performance series archives’ schreeuwt het stickertje op de hoes. Een mager begin, als u het mij vraagt. Het moet nu al zo’n 12 jaar geleden zijn dat ik voor het eerst iets las over dat archiefmateriaal. In de herfst van 2005, bij de release van ‘Prairie wind’, verkondigde Young zelf in interviews nog dat zijn archief in enkele boxen zou uitgebracht worden. En dan vind je een dik jaar later dit magere beestje in de winkelrekken! Nuja, het is een begin en waarschijnlijk ook een slimme marketingzet van de platenfirma. Losse cd’s zullen wellicht beter verkopen dan peperdure, lijvige verzamelboxen. Het zou me trouwens niet verbazen dat al die losse cd’s later alsnog in aparte boxen, aangevuld mét extra materiaal uiteraard, uitgebracht zullen worden, mind my words.
Over Neil Young gesproken: vorige week ‘Living with war – in the beginning’ gekocht. Ik had ook de eerste versie van ‘Living with war’ gekocht vorige zomer, maar die vond ik, vanwege de inbreng van een 100-koppige koor, niet geslaagd. Begrijp me niet verkeerd: ik vond het best een straffe collectie protestsongs, maar dat koor vond ik er te veel aan. Deze nieuwe versie is de ruwe, koorloze versie en klinkt daardoor als de béste electrische Neil Young-plaat sinds ‘Ragged glory’! Indien dit meteen als definitieve versie was uitgebracht geweest vorig jaar had ‘Living with war’ probleemloos op nummer 4 van mijn jaarlijst gestaan. Wie vorig jaar twijfelde om ‘Living with war’ te kopen: deze nieuwe versie moet u hebben! Je haalt namelijk meteen beide versies in huis, zij het dat de versie-met-koor integraal op de bijgevoegde dvd staat. En voor één keer is zo’n extra dvd wél de moeite om te hebben. Die dvd is een heuse muzikale documentaire geworden van 90 minuten waarop iedere song van ‘Living with war’ begeleid wordt met beelden over de oorlog in Irak en beelden uit ‘The inconvenient truth’ van Al Gore. Deze beelden worden gebracht in CNN-stijl: onderaan krijg je een aaneenschakeling van ‘nieuwsberichten’ en het maandelijks aantal Amerikaanse doden in Irak. Zie bijvoorbeeld het hieronder bijgevoegde filmpje dat bij ‘Let’s impeach the president’ hoort en dus in deze versie ook op de dvd te zien is. Dit had een chaotisch boeltje kunnen opleveren, maar (en hier zie je dat er werk gemaakt werd van deze dvd zodat ie toch bekeken zou worden) men heeft gelukkig iedere song afgewisseld met korte sfeerbeelden van de opnamesessies van de plaat, hetgeen resulteert in een vloeiend, makkelijk verteerbaar geheel.
Roen's Ranch 