Beul doe uw werk ! Week 25

Ik heb 6 jaar van mijn leven in de banksector verspild. Niet dat ik dat op het moment zelf tijdverspilling vond. Integendeel; mijn werk was mijn obsessie en ik nam het zelfs mee naar huis. Ik zag me dat werk toen wel tot aan mijn pensioen uithouden. Inmiddels ben ik al 6 jaar thuis en nu pas besef ik de leegheid van mijn 6 jaren als bankbediende. Wat stelde mijn werk in de bank immers voor? Ik zag toe op de levenslijn van een krediet en greep in als dat moest. Ik zadelde mensen met torenhoge schulden op. Schulden waar ze weliswaar zelf om gevraagd hadden, maar toch. Ik heb in vele gevallen toch maar de goedkeuring gegeven voor een krediet, zelfs al wist ik dat de marges in sommige gevallen krap waren en tot problemen zouden leiden. Maar het moest van mijn oversten. “Beul, doe uw werk! Zoniet staan er tientallen te trappelen om je postje over te nemen!” schreeuwden ze me steeds toe. Het enige wat telde waren de maandelijkse productiecijfers. Ik heb dan ook het gevoel dat ik toen eigenlijk niets opbouwde, maar eerder vernietigde. Ik heb vele levens vernietigd middels afbetalingsplannen besef ik. Wellicht dreef ik sommige levens tot wanhoop en zelfmoord. Andere levens verdwenen zelfs in de marginaliteit toen de deurwaarders, nadat er niets meer overbleef, ook nog de kleren van hun lijf wilden rukken. Ik las dat dan in de dossiers en haalde mijn schouders op en klasseerde die dossiers vervolgens weg in de vergeetput van het archief. Op die manier bekeken is mijn ongeval in 2002 een zegen geweest. Ik kreeg eindelijk de tijd om te lezen, na te denken, te schrijven en een kind te maken. Positieve, opbouwende dingen dus. Dingen die tot wezenlijk resultaat leiden. Op de blog van Martin Pulaski schreef ik vanavond dat een lijst met mijn cd aankopen me blij maakt. Maar eigenlijk twijfel ik nu over die uitspraak. Zo’n lijst doet me immers terugdenken aan mijn periode bij de bank. Toen diende ik ook iedere maand lijsten te maken met statistieken van productiecijfers. Vorige vrijdag 20 juni 2008, week 25 in het 2008-in-cd’s-collectief (waar fILLE nu ook toegetreden is) had ik overigens een hoog productiecijfer zoals mag blijken uit mijn statistieken van deze week, die ik voor de duidelijkheid van de foto opsplits in 2 delen. Ik beluisterde tot nog toe nog maar één cd hieruit: ‘A grave is a grim horse’ van Steve Von Till, de derde soloplaat inmiddels van de Neurosis brulboei en de opvolger voor het magnifieke ‘If I should fall to the field’. Een volgende keer ga ik wat dieper in op deze sfeervolle gothic americana plaat, maar weet alvast dat Von Till nog diepere en donkerdere krochten afdaalt dan Mark Lanegan destijds in zijn ‘Scraps at midnight’. Voorts ben ik erg benieuwd naar de nieuwe plaat van Sonny Landreth. Special guest appearances by Jimmy Buffet, Eric Clapton, Robben Ford, Vince Gill, Dr. John, Eric Johnson, Mark Knopfler en Nadirah Shakoor zegt de hoessticker. Waarom moest Sonny Landreth er zo nodig gastmuzikanten bij betrekken voor zijn nieuwe plaat? Zijn vorige albums bewezen toch in overvloed dat hij die niet nodig heeft? De mooi verpakte reissue van ‘Pacific ocean blue’ van Dennis Wilson kocht ik overigens dankzij Peerke z’n overtuigingskracht. En ondanks mijn belabberde koopkracht kocht ik toch ook maar de EP en het debuutalbum van nieuwe hype Fleet Foxes en nog een paar andere aantrekkelijke plaatjes.

106. Steve Von Till: A grave is a grim horse
107. Malcolm Holcombe: Gamblin’ house
108. Sonny Landreth: From the reach
109. Hayes Carll: Trouble in mind
110. James Hunter: The hard way
111. Eli "Paperboy" Reed & The True Loves: Roll with you

112. Dennis Wilson: Pacific ocean blue (Legacy Edition – Official 2CD Premier Edition Deluxe Set)
113. Shearwater: Rook
114. Twilight Hotel: Highway prayer
115. Sigur Ros: With a buzz in our ears we play endlessly
116. Fleet Foxes: Sun giant (EP)
117. Fleet Foxes: Fleet Foxes