Nothing On My Radio

THE WATERBOYS – Fisherman’s Blues / Room to roam / Too close to heaven + MIKE SCOTT – Bring ‘em all in

Het voorbije weekend was nog eens een ouderwets radio weekend @ Roen’s Ranch. Zaterdag ontwaakte ik met de eerste aflevering van een nieuw Vox seizoen, de top 30 van de luisteraar op Radio 1. Ik heb het programma uitgeluisterd omdat ik in het weekend nu eenmaal te lui ben om voor 12u uit mijn bed te komen. Laat ik het er maar op houden dat er zaligere manieren zijn om te ontwaken. ’Ongehoorde meningen’ sloeg ik over. Er is tenslotte een reden waarom meningen ongehoord blijven. Bovendien is het al erg genoeg dat men de ongefundeerde meningen van idioten als ik wereldwijd via blogs kan lezen. Vervolgens zette ik de radio weer aan voor ‘Allez-allez’ waarin Bart Peeters zijn nieuwe plaatje met tenenkrullende kinderliedjes kwam voorstellen. Na een uurtje van het daaropvolgende ‘Classics’ had ik er schoon genoeg van: dit was te veel ellende op één dag. Internetradio dan maar. Eindelijk kon ik zaterdag eens het maandelijkse radioprogramma ‘Zéro de conduite’ van de grote Martin Pulaski online via de site van Radio Centraal beluisteren. De voorbije maanden was me dat nooit gelukt. Altijd lag er wel een obstakel in de weg, maar vorige zaterdag zaten de omstandigheden eindelijk eens mee. Hier had ik lang naar uitgekeken en Martin stelde me niet teleur; integendeel. Lang geleden dat ik nog eens dergelijke menselijke vorm van radio maken gehoord had. De hartelijkheid die Martin middels zijn presentatie en zelf gekozen muziek via cyberspace uitstraalde, verwarmde onze hele ranch. Onvergetelijk is het moment toen Martin de ondergaande zon boven de Schelde beschreef, waarop ik door het zijraam van onze ranch keek en de zonnestralen doorheen het bladerendek zag priemen waardoor er zich steeds veranderende silhouetten van de wiegende bomen op mijn cd muur aftekenden. Hopelijk zijn er ook volgende maand geen hindernissen, zodat ik dan een nieuwe aflevering van ’Zéro de conduite’ kan beluisteren. Alvast bedankt voor deze 2 hartverwarmende radio uren waarin ik heel wat nieuwe oude muziek heb leren kennen, beste Martin.

Zondag ontwaakte ik halverwege de ‘Heilige Mis’. Net op tijd dus voor de eerste aflevering van een nieuw ‘Moshi’ seizoen op Radio 1. ‘Moshi’ vind ik dé ideale zondagmiddag radio en het is eigenlijk het enige radioprogramma waarvoor ik bewust de radio aanzet, omdat hierin nog tijd en ruimte gemaakt wordt voor boeiende muziekverhalen van boeiende muziekliefhebbers. Bovendien presenteert Lotte De Caluwé het programma sinds het einde van het vorige seizoen en dat is een reden te meer om ’Moshi’ voortaan in bed te blijven beluisteren. De zwoele, erotiserende stem van lieve Lotte is een lust voor het oor en brengt ongetwijfeld het hoofd van iedere mannelijke luisteraar op hol. Het duurde dan ook niet lang eer ik lag te masturberen terwijl zij het ene na het andere boeiende verhaaltje zachtjes in mijn oor fluisterde. Ik was gelukkig al klaargekomen toen die arme Lotte die viespeuk van een Herman Brusselmans in de studio ontving. Ik hoop maar dat hij met zijn vuile fikken van mijn lieve Lotte afgebleven is. ‘s Avonds zette ik de radio opnieuw aan voor de eerste aflevering van een nieuw Duyster seizoen. Voor het eerst in 6 jaar zou ik Duyster echter niet uitluisteren. Ik was dan ook razend benieuwd naar het nieuwe programma van Koen Fillet op Radio 1. Vooral omdat Koen eindelijk eens een muziekprogramma heeft op Radio 1. En sorry Ayco Duyster, maar ik zal voortaan ’s zondagsavonds altijd om 23u overschakelen naar Radio 1 voor Koen zijn verfrissende, originele aanpak van het begrip themaradio in ‘Het laatste uur’. Of kent u nog andere radioprogramma’s waarin je binnen het uur ‘Let there be rock’ van AC/DC na ’Let’s start a band’ van Amy MacDonald en ‘De zotte morgen’ van Zjef Van Uytsel tussen ‘Good company’ van Queen en ‘An end has a start’ van Editors hoort? Zo ontdek je tenminste nog eens wat nieuwe recente en oude muziek. Of herontdek je je eigen platencollectie! De laatste keer dat me dat nog eens overkomen was, dateerde ook alweer van 5 jaar geleden toen ik ‘How long will I love you’ van The Waterboys tijdens de nachtradio van Radio 1 voorbij hoorde waaien. Het moet op dat moment een jaar of 10 geleden geweest zijn dat ik nog eens de cd ‘Room to roam’ van The Waterboys beluisterd had. ‘Room to roam’ was in 1990 mijn eerste kennismaking met The Waterboys omdat Studio Brussel in die periode de heerlijke single ’A man is in love’ een hele tijd grijs draaide. De plaat belandde uiteindelijk ook op nr. 5 van mijn eindejaarslijstje van 1990.

Nadien volgde ik het werk van The Waterboys en Mike Scott op de voet en completeerde ik de back catalogus met de aanschaf van de eerste 4 platen. Ik vind alle cd’s van The Waterboys sterk, maar vooral de cd’s ‘The fisherman’s blues’ en ‘Room to roam’ steken er wat mij betreft bovenuit. Hierop verruilden The Waterboys destijds hun ‘big music’ voor traditionele Ierse folk die ze met een stevig shot Amerikaanse country injecteerden. Een omschakeling die er overigens niet vanzelf kwam. De opnames van ‘The fisherman’s blues’ bestreken maar liefst 3 volle jaren waardoor deze opvolger van de klassieker ‘This is the sea’ pas op het einde van 1988 het levenslicht zag. Logisch dan ook dat The Waterboys hun nieuwe vorm van musiceren consolideerden (of uitmolken zo u wil) door er in 1990 met ‘Room to roam’ een logisch vervolg aan te breien. ‘Room to roam’ wordt dan ook door velen als een haastig afgewerkt doorslagje van ‘The fisherman’s blues’ beschouwd. Objectief bekeken is dat ook wel terechte kritiek, maar omdat ik The Waterboys met ’Room to roam’ destijds leerde kennen, heb ik altijd een speciale band gehad met die plaat. Met ‘How long will I love you’ en ‘A man is in love’ bevat de plaat bovendien ook nog eens mijn favoriete songs van The Waterboys. Songs die frontman Mike Scott pas in 1995 op zijn sobere, akoestische soloplaat ‘Bring ‘em all in’ evenaarde. ‘Bring ‘em all in’ belandde destijds in de top 10 van mijn eindejaarslijstje van 1995 en sinds ik de plaat gekocht heb, gaat er geen jaar meer voorbij zonder dat ik de plaat niet minstens drie keer beluisterd heb. Het is ook één van die platen waarvan ik zowel de cd als de lp versie heb. Na zijn tweede, tegenvallende soloplaat ‘Still burning’ uit 1998 blies Mike Scott The Waterboys nieuw leven in met stuk voor stuk uitstekende studioplaten als ‘A rock in the weary land’, ‘Universal hall’ en het vorig jaar verschenen ‘Book of lightning’. Met ‘Too close to heaven’ overtroffen The Waterboys in 2001 zelfs ‘The fisherman’s blues’, ‘Room to roam’ en Mike Scott zijn soloplaat ‘Bring ‘em all in’, ware het niet dat ‘Too close to heaven’ een verzameling is met outtakes daterend uit de sessies van ‘The fisherman’s blues’. Meestal is zo’n plaat met restmateriaal een overbodige plaat, maar niet in het geval van ’Too close to heaven’. Dit bleek verdorie dé ultieme plaat van The Waterboys, waarin ze hun ’big music’ van hun eerste 3 platen op sublieme wijze versmolten met hun nieuwe folk gerichte aanpak. Wellicht werden die songs toen niet goed genoeg bevonden omdat ze de stijlbreuk met de eerste 3 platen niet voldoende onderstreepten. Gelukkig bracht Mike Scott die songs in 2001 alsnog uit, want ‘Too close to heaven’ doet zijn titel alle eer aan met hemelbestormende muziek die met het ruim 12 minuten durende epische titelnummer een orgastisch hoogtepunt bereikt. Toch zet ik zowel ’The fisherman’s blues’, ’Room to roam’, ’Bring ’em all in’ en ’Too close to heaven’ op nr.91 van mijn album top 100. Omdat dit vierluik een indrukwekkend vloeiend geheel vormt en bovendien een unieke overweldigende luisterervaring en een waar genot is als je de platen in de juiste, chronologische volgorde beluistert, pardon, ondergaat. Ik nodig bij deze mijn nieuwe Godin Lotte De Caluwé van harte uit om samen met mij hier in de ranch eens mee te genieten van deze vier plaatjes. Ze mag dan zelfs alle songs zachtjes fluisterend in mijn oor aan- en afkondigen.

Beluister hier ‘How long will I love you’ uit de cd ‘Room to roam’:

http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0smn9dxj_x
Boomp3.com

Beluister hier ‘Bring ‘em all in’ uit de gelijknamige cd:

http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0sn5q7dd_m
Boomp3.com

Beluister hier ‘Higher in time’ uit de cd ‘Too close to heaven’:

http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0sn4aqi4_b
Boomp3.com

Bekijk hier een live opname van ‘The fisherman’s blues’ uit de gelijknamige cd: