Top 20 Concerten van 2011

Lap, ik heb hier nog maar een jaar geleden mijn eindejaarslijstjes van 2010 gepost of ik mag u nu alweer vervelen met mijn jaarlijsten van 2011. Een jaar lang heb ik hier niets meer geschreven, maar wat wil je ook. Happy people have no stories, immers. Het is ooit anders geweest. Mijn blogarchieven zijn nog steeds de stille getuigen van jarenlange psychische ellende. Niet dat die ellende inmiddels voltooid verleden tijd is overigens. De psychische terreur heeft gapende wonden geslagen die misschien nooit meer zullen helen. Bovendien krijg ik nog regelmatig paniekopstoten en dat is niet prettig. Zeker niet tijdens concerten. Dan slaat de twijfel weer toe, wat ertoe geleid heeft dat ik het voorbije jaar heel wat mooie concerten met veel spijt in het hart aan me voorbij heb laten gaan. Het concert van Ryan Adams onlangs in het Koninklijk Circus en dat van Loudon Wainwright in het voorjaar in De Roma zijn slechts twee van de vele voorbeelden. Maar genoeg gezeurd. Ik mag immers niet klagen: dankzij mijn medicatie, nog altijd een cocktail van pijnstillers, tranquilizers en een anti depressivum, heb ik het voorbije jaar ongeveer 75 concerten gezien en dat is toch nog altijd meer dan de gemiddelde Vlaming die liever ’s avonds als een duffe, ineengezakte vleeszak voor z’n TV naar hersendodende rotzooi zit te gapen. Uit die 75 concerten heb ik onderstaande 20 memorabele concerten gedistilleerd. De links naar youtube-filmpjes zijn eigen opnames, behalve nrs 14 & 18.

1. Gillian Welch & Dave Rawlings – Arenberg, Antwerpen 2011-11-08

 

Het scheelde niet veel of ik had het concert van het jaar gemist. Ik stelde de aankoop van een ticket voor het concert van Gillian Welch & David Rawlings in de Antwerpse Arenberg alsmaar uit. Totdat ik een paar dagen voor de dag van het concert op de site van de Arenberg zag dat er nog maar enkele tickets verkrijgbaar waren. Op dat moment overwon mijn vurig verlangen het van de angst. Toch sloeg de schrik me om het hart toen ik in de zaal merkte dat mijn genummerde zitplaats zich op de eerste rij van het balkon bevond. Maar dankzij de Oeroude, Mystieke Kracht die de Appalachian Folksongs van Gillian Welch & David Rawlings uitstraalden, waande ik me het hele concert eerder op een zaligmakende wolk in plaats van op mijn akelige zitplaats. De wolk voerde me mee naar het Appalachen gebergte en boven het woeste landschap hoorde ik de mooiste melodieën en harmonieën opstijgen. Voor ik er erg in had, was het concert alweer voorbij. Erg vond ik dat niet, want ik was Gillian Welch & David Rawlings enorm dankbaar omdat ze me zoveel muzikaal genot hadden geschonken. Het was dan ook een onvergetelijk concert, maar omdat ik vanwege mijn ziekte bang geworden ben voor Alzheimer ben ik toch blij dat ik zo goed als het hele concert opgenomen heb. Ik nodig u allen van harte uit om terug te keren naar Die Magische Avond om zodoende nog eens samen te genieten van mijn opnames van ‘Revelator’ en ‘I Hear Them All / This Land Is Your Land”.

 

 

2. Eric & Inge Andersen ft. Roland Van Campenhout & Renato Marquez – De Oude Tijd, Aarschot 2011-12-04

Nog zo’n concert dat ik op een haar na dreigde te missen was het concert van Eric Andersen en Roland Van Campenhout in café ‘De Oude Tijd’ in Aarschot. Deze keer kon ik er echter niets aan doen. Het concert was immers zo goed als nergens aangekondigd geweest en toen ik een week voor het concert een mailtje stuurde naar de organisator met de vraag of er nog plaats was, kreeg ik een negatief antwoord. Toch kon ik alsnog gaan omdat een goeie vriendin haar plaats met veel plezier afstond aan mij. En goh, wat ben ik haar dankbaar. Ik wist op voorhand niet wat ik moest verwachten van deze merkwaardige combinatie. Roland had ik in het verleden al enkele keren live gezien, maar Eric Andersen nog nooit. Ik kende Andersen enkel van het handvol platen dat ik van ‘m heb. Zoals zijn classic album ‘Blue River’ uit 1972 bijvoorbeeld, waarvan hij in Aarschot het ontroerende titelnummer bracht. Tijdens het concert realiseerde ik me plots dat ik één van de allergrootste singer-songwriters zat te aanschouwen. In een kleine, sfeervolle bruine kroeg in Aarschot of all places dan nog. Iemand wiens carrière begon in de vroege jaren ’60 in de legendarische Greenwich Village Folkscene. Een maand voordien had ik het concert van die andere Greenwich Village grootheid Bob Dylan gemist in het Antwerpse Sportpaleis. Bewust overigens, want in dat Sportpaleis krijgen ze me nooit meer binnen. Ondanks z’n gezegende leeftijd kreeg Dylan nog moeiteloos het Sportpaleis gevuld, terwijl de twee jaar jongere Eric Andersen dan weer moeiteloos het Aarschotse café ‘De Oude Tijd’ gevuld kreeg. Dat zijn de kurkdroge verhoudingen zo’n halve eeuw na beide Grootheden hun debuut. Maar te oordelen naar een overigens fantastisch klinkende bootleg van het concert van Dylan in het Sportpaleis ben ik toch maar al te blij dat ik getuige was van het concert van Eric Andersen. Hoewel Andersen zwaar getekend lijkt door het leven kan hij in tegenstelling tot Dylan wél nog mooi en toonvast zingen. Dylan blaft alleen nog maar. Andersen wist zich bovendien geruggensteund door de minzame, uitmuntend gitaarspelende Roland, zijn zingende echtgenote Inge en de jonge violist Renato Marquez die de veelal ontroerende liedjes van Andersen omzwachtelde met zijn hemelsmooie, warme vioolspel als was het een fleece deken.

 

3. Fleet Foxes – Vorst Nationaal, Brussel 2011-11-30

Dit concert was een last minute beslissing. Ik was voordien eigenlijk op geen enkel moment van plan geweest om naar dit concert te gaan, maar toen ik de dag zelf zag dat het concert niet uitverkocht was, dacht ik “waarom niet?” En zo kwam het dat ik tien jaar na het laatste concert dat ik er zag nog eens in Vorst Nationaal was. Uiteraard was die zaal veel te groot voor Fleet Foxes, maar toch vond ik dit concert nog mooier en beter dan hun concert van 3 jaar geleden in de AB. Ik ben overigens jammer genoeg niet één van die 100.000 gelukkigen die hun nu al legendarische allereerste Belgische concert in de Botanique zag, maar dit geheel terzijde. Feit is dat ik dit concert in Vorst Nationaal hun beste concert tot nog toe vind, omdat de galm van de zaal in het voordeel van de groep speelde. De natuurlijke galm van de beruchte Vorst-bunker zorgde ervoor dat de groep zijn op plaat gecreëerde galmende geluid hier moeiteloos op het podium kon overbrengen. Bovendien zijn de kleine vosjes inmiddels gegroeid tot sterke, sierlijke, lepe vossen. Lepe vossen inderdaad, want de begeleidende psychedelische videobeelden gaven een extra dimensie aan de groep hun progressieve folksound. De meeste recensenten kloegen overigens in hun verslag over de lange pauzes tussen de nummers. Onterecht vind ik, want de groep loste dat op door vele songs aan mekaar te weven en de pauzes duurden bovendien hooguit anderhalve minuut zoals ik zelf nadien aan de hand van mijn opgenomen beeldmateriaal kon vaststellen. Bovendien heb ik dvd bootlegs van zogenaamde legendarische concerten uit de vroege jaren ’70 van Crosby, Stills, Nash & Young, een groep die toch altijd in één adam vernoemd wordt met Fleet Foxes, waarop te zien en te horen is hoe iedere dertien minuten durende pauze telkens onderbroken wordt met een drie minuten durende song. In ieder geval ben ik blij dat ik last minute besliste om naar dit concert te gaan, want het was niet alleen het derde mooiste concert van het jaar dat ik zag, maar bovendien openbaarde de nieuwe plaat ‘Helplessness Blues’ zich een half jaar na de aanschaf eindelijk in zijn volle glorie na de nummers live gehoord te hebben. De goede verstaander weet: de plaat zal ook hoog scoren in mijn album top 50. Dankzij het concert.

 

4. Robert Plant & Band Of Joy – Lokerse Feesten, Lokeren 2011-08-05

Het leek wel een droom, maar mijn opnames bewijzen dat ik ze wel degelijk live gezien heb deze zomer: een heel podium vol Helden. Enerzijds de Oppergod Robert Plant en anderzijds de Americanagoden Buddy Miller, Darrell Scott en Byron House met Americanagodin Patty Griffin. Het leek er lange tijd op dat dit mijn concert van het jaar zou worden maar een bijzonder straf najaar besliste er uiteindelijk anders over.

 

5. Elliott Murphy & The Normandy All Stars – New Morning, Parijs 2011-03-19

Maar liefst 7 keer heb ik Elliott Murphy & zijn vriendjes uit Normandië dit jaar live gezien. Zeven keer! Eerlijk gezegd was ik ‘m na zijn concerten in februari in Brugge en Mons kotsbeu gezien. Ik had al geen zin meer in een weekendje Parijs in maart dat in het teken stond van de beide verjaardagsconcerten die Murphy & co er zouden geven in de New Morning. Maar kijk, dankzij goeie vrienden, 1789 én Elliott Murphy & The Normandy All Stars werd het een Groots, Onvergetelijk Weekend. Zo voorspelbaar en saai als Murphy & co waren in februari, zo energiek en onvermoeibaar waren ze in Elliott z’n thuishaven Parijs. Twee avonden, twee keer prijs; al vond ik de tweede avond nog nét ietsje beter dan de eerste. En nee, de tweede avond was gelukkig geen kopie van de eerste.

 

6. Israel Nash Gripka – Roepaen kapel, Ottersum 2011-10-16

Voor het derde opeenvolgende jaar ging ik in oktober naar het Roepaen festival in Ottersum, Nederland. Dit jaar ontbrak het de affiche aan één of meerdere Grote Namen zodat er duidelijk minder bezoekers waren dan de voorgaande jaren, maar Israel Nash Gripka werkte zichzelf uit tot Grote Naam en Redder van het festival. Hij zorgde zowel met z’n band als in z’n eentje in de kapel voor de meest memorabele momenten van het Roepaen festival 2011. Deze twee voorbeelden illustreren dat het best:

 

7. Eilen Jewell – Manuscript, Oostende 2011-11-09

Waar ben ik nu toch weer terecht gekomen, foeterde ik in mezelf toen ik café Manuscript in Oostende binnenstapte, die gure novemberavond. De barmeid haar uitnodigende, rijkgevulde décolleté gaf echter meteen het antwoord. Toch kon zij mijn aandacht niet afleiden van dé Grote Dame die even nadien het veel te kleine podium beklom. Het was voor het derde opeenvolgende jaar dat ik Eilen Jewell en haar vaste begeleidingsband live zag, maar toch blijft het een genot voor zowel het oor als het oog om Eilen live te horen en zien. Dat kleine verlegen meisje dat ze twee jaar geleden in Toogenblik nog was, is uitgegroeid tot een echte Diva en je vraagt je af hoe lang het nog zal duren eer ze de kleine podia van stampvolle bruine kroegen zal inruilen voor podia die wel bij haar passen: Eilen Jewell is méér dan klaar voor l’Olympia, Bozar, The Royal Albert Hall, etc.

 

8. Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion – AB club, Brussel 2011-09-22

Twee jaar geleden in Toogenblik kon Johnny Irion nog moeilijk kiezen wie hij wilde worden: de opvolger van Jackson Browne of Neil Young. Inmiddels heeft hij de keuze gemaakt: hij wordt een waardige opvolger voor Neil Young. Toch blijft het vooral kicken dat je vandaag zomaar de kleindochter van de grote Woody Guthrie in levende lijve kan zien. Sarah Lee Guthrie zet de traditie van haar grootvader, bloedmooie folkliedjes baren, voort en haren Johnny houdt ze wel onder de sloef. Opa mag gerust zijn.

 

9. Chatham County Line – AB club, Brussel 2011-11-02

Bluegrassband Chatham County Line was een jaar na hun pasage in de Roma stukken beter in de AB club. Mijn top 10 halen ze dankzij hun cover van The Traveling Wilburys-hit ‘Handle With Care’, die ze unplugged en midden in de zaal kwamen spelen, met het publiek in een grote circel rond hen. Jammer genoeg was net op dat moment de batterij van mijn camera plat. Kampvuurmoment van het jaar.

 

10. Justin Townes Earle – AB club, Brussel 2011-11-27

Vorig jaar trad Justin Townes Earle in de sporen van z’n pa Steve Earle: hij mocht eindelijk ook eens eventjes wat tijd spenderen in de bajes nadat hij tijdens een concert iemand uit zijn publiek aanviel en met de volle vuist in het gezicht sloeg. Dikke pech voor z’n platenfirma Bloodshot Records, dat alle promoconcerten voor Earle z’n nieuwe album ‘Harlem River Blues’ diende te schrappen. En zo kwam het dat we Earle een jaartje later dan gepland dan toch eindelijk te zien kregen in onze contreien. Een echt promoconcert voor ‘Harlem River Blues’ was het dan ook niet meer, temeer omdat Earle duidelijk al met z’n hoofd bij z’n volgende album zat en waarvan hij al enkele songs voorstelde. Daarnaast graaide Earle lukraak songs uit zijn drie studioalbums, waaronder uiteraard deze klassieker, alsook dé Song van vorig jaar:

 

En verder:

11. Frank Fairfield – Naked Song festival Meneer Frits, Eindhoven 2011-06-18

Anachronisme van het jaar.

 

12. Dan Baker – Theater De Wegwijzer, Nieuw- En Sint Joosland 2011-09-17

Pet van het jaar.

 

13. Dustin Bentall & Kendel Carson – Roepaen festival Kapel, Ottersum 2011-10-16

Kont van het jaar.

 

14. Christian Kjellvander- Roepaen festival Night Club, Ottersum 2011-10-16

Trol van het jaar.

 

15. Steve Earle & The Dukes ft. The Duchesses AB, Brussel 2011-10-10

Chansaar van het jaar.

 

16. Danny Schmidt – Naked Song festival Meneer Frits, Eindhoven 2011-06-18

Livesong van het jaar.

 

17. Anna Coogan – Roepaen festival Night Club, Ottersum 2011-10-16

Geilste wijfje van het jaar.

 

18. Ryan Bingham & The Dead Horses – De Zwerver, Leffinge 2011-06-22

Paard van het jaar.

 

19. Malcolm Holcombe – Toogenblik, Haren 2011-03-25

Malcolm van het jaar.

 

20. Robyn Ludwick – Naked Song festival Meneer Fits 2011-06-18

Kind van het jaar.