Miljaar! Mijn buurman / dorpsgenoot Urbanus zat vandaag bij Evert Venema in zijn muf Radio 1-kot voor ‘De zomer van 2015′. ’t Zijn drukke tijden voor Urbain in de herfst van zijn leven. Zijn hele zomer is volgeboekt met de Fanfaar, maar dat belette hem niet om deze morgen het ene na het andere sterke bompaverhaal over de soundtrack bij zijn jonge jaren te vertellen. Het resulteerde in de beste aflevering van ‘De zomer van’ tot nu toe. Urbain vertelde ondermeer over concerten van Free, Fleetwood Mac en Jethro Tull die hij zag in zaal Egmont in Londerzeel. Vele luisteraars zullen wellicht gedacht hebben dat Urbanus ermee aan’t rammelen was, maar het straffe is dat die rock-iconen aan het begin van hun carrière daadwerkelijk opgetreden hebben in dat legendarische Londerzeelse zaaltje. Zelf wist ik dat enkel van horen zeggen, maar hier en hier zijn er gelukkig ook online bewijzen van te vinden. Anyway, Urbain was op zoek naar de strafste gitaarriffs ooit en bracht zelf enkele van zijn favorieten mee. De klassieke oerriffs van ‘(I can’t get no) Satisfaction’, ‘You really got me’ of ‘Smoke on the water’ ben ik na miljoenen keren overigens nog niet beu gehoord, maar in mijn persoonijke top 5 staat Jimi Hendrix voor eeuwig en 3 dagen bovenaan met ‘Voodoo child’. Ik hoorde ‘Voodoo child’ voor het eerst rond m’n 14de en goh, wat was me dat kicken. Ontelbaar peperdure luchtgitaren (en vooral ook een paar speakers) heb ik destijds aan flarden gespeeld op dat nummer. Ik mag gerust stellen dat ik dankzij Jimi Hendrix en ‘Voodoo chile’ in het bijzonder voorgoed het rock ’n roll-virus te pakken had. Rond diezelfde periode werd één van de allerlaatste iconische riffs ooit bedacht door Slash van Guns N’ Roses. Het resultaat is dat ik ook ‘Sweet child o’ mine’ vandaag nog moeiteloos op de luchtgitaar rugwaarts van achter naar voor kan meespelen. Op nr.3 een moderne, maar jammer genoeg minder bekende riff. Hoewel ‘modern’, ondertussen is het licht ontvlambare ‘Catch hell blues’ van The White Stripes ook alweer 8 jaar oud. Tenslotte mogen naast Jack White andere relatief jonge gitaarhelden als John Frusciante van de Peppers en Mike McCready van Pearl Jam zeker niet ontbreken en mijn top 5 vervolledigen:
1. Jimi Hendrix :: Voodoo child (slight return)
2. Guns N’ Roses :: Sweet child o’ mine
3. The White Stripes :: Catch hell blues
4. The Red Hot Chili Peppers :: Scar tissue
5. Pearl Jam :: Wishlist
Roen's Ranch 