Kerstdag. Terwijl de kindjes naar The Voice Kids kijken, probeert Roeneke zijn 2015 in te pakken. Dit jaar zag ik de Wereld nog wat sneller richting Verdoemenis vliegen en dat allemaal dankzij de gevaarlijke cocktail Politiek / Religie / Geld. Religie begot! Hoe is het mogelijk dat religie anno 2015 terug een hoofdrol speelt?! Nu we in onze contreien eindelijk verlost waren van dat achterlijke katholicisme zitten we vandaag meer en nadrukkelijker dan ooit opgescheept met die al even achterlijke islam. Wie had rond de millenniumwende durven voorspellen dat slechts 15 jaar later god, allah en andere dramatische gevallen terug van nooit echt weg geweest zouden zijn?! We hadden in die dagen van gras en stro, toen het nog kon, beter iedere vorm van religie verboden en de kerken, synagogen, moskeeën en tempels platgebrand en met de grond gelijk gemaakt. Maar nee, nu zitten de machtshebbers en enkele mediagenieke randdebielen religie nog wat aan te moedigen. Een clash der religies levert immers tonnen poen op voor de wapenfabrikanten en stemmenwinst voor de rechtse politici. Hebben we dan helemaal niks uit het verleden geleerd? Religie heeft immers nog nooit tot iets goeds geleid. Vluchtelingenstromen bijvoorbeeld, maar de gigantische stroom van nu kent zijn gelijke niet in de wereldgeschiedenis en lijkt wel onophoudelijk. En dat allemaal omdat eenvoudige mensen zoals u en ik een normaal leven in hun thuisland onmogelijk gemaakt wordt door een bende doorgedraaide extremistische religieuze dwazen. De middeleeuwen zijn immers helemaal terug dankzij een groeiend aantal bebaarde neanderthalers die, met een zwaard in de ene hand en de koran in de andere, iets te enthousiast de koppen van ongelovige honden zoals ik willen afhakken. De religieuze én politiek correct denkende onnozelaars pareren mij natuurlijk meteen met het feit dat de koran en bij uitbreiding de bijbel en die andere geilige boeken “geïnterpreteerd” moeten worden. Wel, fuck off, bende zotten, ieder heilig boek dat dient “geïnterpreteerd” te worden, moest al lang verbrand geweest zijn of in de bieb geklasseerd staan in de categorie “gevaarlijke & gruwelijke sprookjesboeken”. Religie, ik kan en wil er geen respect voor opbrengen. Bovendien is mijn tijd hier veel te kort om tijd te verspillen aan zoiets nutteloos als religie of spiritualiteit, de new age variant ervan.
Alsof dat nog allemaal niet genoeg is, leidt Ebenezer Scrooge (lees: BDW) himself vandaag het Land nog altijd met IJzeren Hand. Zijn Wil is Wet en wie niet gehoorzaamt en niet 1984-gewijs netjes in de pas loopt, wordt veroordeeld tot de Drie B’s: BESTRAFT, BEBOET en BEROOFD (van zijn vrije meningsuiting, van zijn vrijheid tout court, van zijn sociale verworvenheden, van zijn trots, en ga zo maar door). Maar blijft u maar gerust blind en doof, beste landgenoot. De tijd van ‘wir haben es nicht gewusst’ komt immers ook ooit nog wel eens terug. Tot zolang verzuipen de allerzwaksten ondertussen rustig verder in het gigantische sociale bloedbad. Waar is Steve Stevaert als ge hem nodig hebt? Ochja, Stevie Wonder pleegde eerder dit jaar zelfmoord. Meer symbolisch kon een zelfmoord niet zijn.
Voor wie het nog niet doorheeft: Roeneke is boos. En Roeneke heeft zich dit jaar véél en dikwijls boos gemaakt door alle wantoestanden die hij zag, las en hoorde. Om die pure razernij toch enigszins positief te ventileren, ging ik haast dagelijks fietsen. Mijn goede voornemen of mijn vooropgestelde doel in het begin van het jaar was om 10.000 km te fietsen. Het werden er uiteindelijk bijna 12.000 (en 90.000 hoogtemeters). Dat aantal geeft een goed beeld van het razernij-gehalte dat welig in mijn lijf tierde. Razernij die ik als een bezetene uit mijn lijf koerste. Het was dat of zot worden en BDW daesch-gewjis met de botte bijl te lijf gaan. Gezien er geen verbetering in zicht is, vrees ik dat ik in 2016 die 10.000 km grens nog eens zal overschrijden. In ieder geval doet dat koersen me deugd. Naast alle kopzorgen, kommer en kwel koers ik terloops immers ook het overtollige vet uit mijn lijf. Nog geen twee jaar geleden woog ik droog aan de haak 140 kg; vandaag pendelt de balans tussen 90 en 95 kg. Alleen jammer dat ik tijdens mijn activiteiten als tweewielerterrorist hinderlijk, euh, gehinderd wordt. Fietsen is namelijk iedere rit op suicide mission vertrekken: iedere rit ontsnap ik maar nét aan minstens één bijna-aanrijding. Werkelijk iedereen die achter het stuur van een automobiel kruipt, transformeert Mega Mindy-gewijs in een meedogenloze vierwielerterrorist. Ongelooflijk hoeveel dodelijke slachtoffers die terroristische groepering op haar naam heeft staan dit jaar. Ongelooflijk ook, dat ik zelf niet in de statistieken van dodelijke verkeersslachtoffers ben terechtgekomen. Ik werd immers in april zelf omver gereden door een achterlijke vierwieler. Gelukkig kwam ik er met de schrik, een kapot koerspak en wat schrammen vanaf. De erbarmelijke staat van de Vlaamsche wegen en fietspaden mag hierbij niet onvermeld blijven. Ettelijke kapotte buitenbanden en nog meer lekke binnenbanden tot zelfs kapotte wielen toe hebben die me opgeleverd. Wegens putten hier, bulten daar, steengruis en kiezeltjes overal. Dat laatste vooral op de fietspaden gelegen aan de opritten van lelijke nieuwbouwsels. Qua wegeninfrastructuur zijn we nauwelijks beter dan een derdewereldland. Eigenlijk zou heel België, of tenminste de gebieden tussen de grootsteden, moeten heraangelegd worden. De botte bulldozer erover en terug van nul herbeginnen en alles – dorpen, wegen, huizen – deftig en overzichtelijk heraanleggen. Want zoals de toestand nu is, kan een mens gewoon niet rustig en ontspannen rijden of fietsen. Die huidige toestand is er natuurlijk niet zomaar gekomen: die is 50-60 jaar geleden ontstaan en is alleen maar verergerd. Temeer omdat de auto’s van tegenwoordig, net zoals hun bestuurders, lijden aan dodelijke obesitas. En terwijl een gemiddeld gezin 30 jaar geleden met één kleine, vierdeurs gezinswagen al tevreden was, moét ieder gezin tegenwoordig minstens twéé terreinwagens, monovolumes of stationwagens hebben. Maar terwijl de wagens almaar dikker, groter en breder worden, blijft de breedte van de meeste wegen hetzelfde. Geen wonder dus dat een onnozele, simpele tweewielerterrorist als ik iedere rit bijna aangereden wordt.
Tijdens mijn ritten luister ik overigens niet naar muziek. Niet alleen omdat je al je zintuigen maar beter op het veel te drukke verkeer kunt richten, maar ook omdat ik op de fiets geen behoefte heb aan muziek. De statistieken van mijn uitgetypte dagelijkse playlists leren me dan ook dat ik dit jaar minder muziek beluisterd heb dan de vorige jaren. Toch heb ik dit jaar ongeveer evenveel muziek fysiek aangekocht als de vorige jaren. Het gevolg is dan ook dat ik vele platen nauwelijks beluisterd heb. Mijn dag telt immers jammer genoeg ook maar 24 uur en mijn pillen maken dat ik 9 uur per dag slaap nodig heb. Radio en tv werden in 2015 dan ook zo goed als uit mijn leven verbannen. Ieder vrij moment wilde ik immers absoluut besteden aan het beluisteren van cd’s, elpees en mc’s. Dat neemt niet weg dat het opstellen van mijn jaarlijkse traditionele album top 50 voor het eerst een aartsmoeilijke opdracht werd. Mijn top 50, die ik vanaf morgen publiceer, is zoals steeds de weergave van de soundtrack bij mijn voorbije jaar, maar in tegenstelling tot de vorige jaren zal het geen correcte, juiste volgorde zijn, al heb ik wel mijn best gedaan om de volgorde zo getrouw mogelijk op te stellen.
Voor wie het zich overigens mocht afvragen: jazeker, ik heb al meer dan een jaar een spotify premium abonnement, maar ik gebruik het nauwelijks. Is muziekstreaming dé toekomst? Gisteren, op facebook, dacht ik nog van wel, maar eigenlijk weet ik het niet zeker. Beter lijkt me dat alle muziekformaten maar mooi naast mekaar kunnen blijven bestaan. Ik ben niet voor of tegen een bepaald formaat. Als iedereen maar naar muziek kan luisteren op de manier die hij verkiest, is’t voor mij allemaal al lang goed. Wat mij dit jaar wel enorm is beginnen storen, is de overdreven winkelprijs van de elpee. Bijna iedere release kost tegenwoordig minstens 20 euro en steeds meer releases gaan zelfs richting 40 euro. Jazeker, het aanbod kan de vraag al lang niet meer bijhouden – daarom ook dat de elpee-versie van een release dikwijls maanden na de andere formaten verschijnt – maar die hoge winkelprijs weegt hoe dan ook niet op tegen de lage productieprijs. En toch blijft iedereen vooralsnog almaar méér elpees kopen. Zelf heb ik dit jaar slechts een 40-tal nieuwe elpees gekocht, wat meer dan de helft minder is dan vorig jaar. Niet omdat ik geen elpees meer wil kopen, integendeel. Maar als ik voor dezelfde release moet kiezen tussen de elpee-versie van pakweg 30 euro of de cd-versie van 12 euro weet ik het wel. Termen als ‘warmer’ of ‘mooier’ kunnen in dat geval den boom in wat mij betreft. Dan verkies ik de ouderwetse cd, die tegenwoordig door de hippe elpee-koper beschouwd wordt als de melaatse onder de muziekformaten, boven de elpee. Ik zal alvast de cd, in tegenstelling tot de hippe elpee-koper, nooit verloochenen. Die blinkende schijfjes hebben me de laatste 25 jaar immers zoveel vreugde en mooie momenten geschonken zodat ik ze zal blijven koesteren en beluisteren. Daar kan geen enkele religie tegenop, en al zeker niet de huidige vinyl religie.
Roen's Ranch 