CD – Belgische Hoop in 2006 (2): HT ROBERTS – Acres Of Time

Een plaatje dat sinds de aanschaf een half jaar geleden op regelmatige basis z’n weg naar mijn cd-speler terugvindt, is het americana-pareltje ‘Acres of time’ van de Gentse singer-songwriter HT Roberts. En met de herfst en de winter in aantocht zal het er niet op verminderen, want ook ‘Acres of time’ is typisch zo’n cd die het best gedijt als het buiten al wat vroeger donker en kouder wordt. Jammer genoeg is ‘Acres of time’ pas mijn eerste kennismaking met het werk van HT Roberts, want op z’n website zag ik dat deze nieuwe cd al z’n vierde soloplaat is. Zoals u daar kunt zien, is z’n debuut ‘Following the buffalo’ uit 1997 inmiddels zelfs al niet meer verkrijgbaar. Gezien het prachtige ‘Acres of time’ naar meer smaakt, moest ik eindelijk maar eens die 2 vorige cd’s bestellen vooraleer die ook niet meer verkrijgbaar zijn.

Ik ontdekte ‘Acres of time’ overigens dankzij Mark Lefever en zijn Roots-programma Pili-Pili op Radio 1. De voorbije winter kwam ‘Saints and outlaws’ namelijk regelmatig voorbij in de playlist van dat programma. Het aanstekelijk twangende ‘Saints and outlaws’ met z’n hilarische tekst waarin zowel Elvis, Hank Williams als Jezus opgevoerd worden, viel dan ook moeiteloos op tussen alle andere internationale nieuwe americana releases. Het was in ieder geval voldoende om mijn nieuwsgierigheid naar de rest van het songmateriaal op ‘Acres of time’ aan te wakkeren. En het moet gezegd: met de 15 ijzersterke songs die ‘Acres of time’ telt, heeft HT Roberts een plaat onder de arm die gerust de concurrentie met de huidige Amerikaanse americana-scene aankan. Méér zelfs; samen met zijn fantástische muzikale en vocale begeleiders Gys Hollebosch (mandolin, dobro, lap steel, acoustic & electric slide, acoustic guitar), Niels Delvaux (drums, tambourine), Bruno Deneckere (harmony en backing vocals), Pedro Debruykere (electric, baritone guitars), Danny Verstraete (Rhodes, organ) tekende HT Roberts (lead vocals, acoustic & electric guitars, bass, bouzouki, harmonica, banjo, acoustic 12string slide, electric rhythm guitar)  met ‘Acres of time’ wat mij betreft voor één van de mooiste americana-platen, en bij uitbreiding één van de knapste singer/songwriter-platen, van de laatste 5 jaar.

Het mag dus duidelijk zijn dat ‘Acres of time’ zich nu al in het compartiment Koesterplaatjes van mijn cd-collectie heeft gewrongen. Daar bevindt deze heerlijke cd zich in de buurt van ‘Strings of the storm’ van Elliott Murphy, ‘Wishbones’ van Slaid Cleaves en ‘Stray dogs’ van Rod Picott. Niet letterlijk te nemen overigens, want mijn cd-collectie is alfabetisch gerangschikt. In ieder geval situeert HT Roberts zich zowel muzikaal als met zijn licht hese, gruizige stemtimbre tussen Slaid Cleaves en Rod Picott in. Zijn meerwaarde ten opzichte van deze beiden heren is dat hij hieraan dezelfde poëtische, lyrische kracht en hetzelfde gevoel voor melodie koppelt als Elliott Murphy.

Zo baadt het bloedmooie, zacht golvende ‘Lou-Ellen’ in dezelfde mystieke sfeer als de bordersong ‘Below’, hét absolute hoogtepunt destijds op ‘Wishbones’ van Slaid Cleaves. Voor gloedvolle ingetogen songs als het titelnummer, ‘Ghost’, ‘To midnight’, ‘Porchlight’, ‘Ohio Bridge’ en ‘Chilly autumn daybreak’ zou Rod Picott dan weer een arm én een been tegelijk veil hebben. En met het op een heerlijke dobro-melodie drijvende wondermooie ‘The wonder’, het verhalende ‘The old pilgrim trail’, de Dylaneske countrybluessong ‘The road to Damascus’ en het ontroerende ‘Among these hills’ bevindt HT Roberts zich in hetzelfde vaarwater als Elliott Murphy. Voorts waagt HT Roberts zich ook aan het van Elvis Presley bekende ‘In the ghetto’. Hij maakt zich deze klassieker echter met een vanzelfsprekend gemak eigen door het net als z’n zelf geschreven songs met dezelfde pure, eerlijke eenvoud te behandelen. Tenslotte is er nog het muzikaal aan ‘Saints and outlaws’ verwante ‘Buddha in the brambles’ en het al even opzwepende, feestelijke ‘Talking tree for X-mas’ waarin HT Roberts op hilarische wijze verhaalt over zijn jeugdjaren. 

Bij het opstellen van het lijstje met mijn 50 favoriete cd’s van de laatste 5 jaar voor de Goddeau enquête bedacht ik ‘Acres of time’ nog met plaats 50. Maar eigelijk besef ik nu al dat die positie véél te laag is voor wat ondertussen zowat één van mijn favoriete Belgische cd’s allertijden geworden is. Ik besef echter dat deze fantastische cd slechts door weinigen zal ontdekt worden. De meeste muziekliefhebbers kiezen immers voor het door de populaire media opgelegde veilige pad van de eenheidsworst en geven dan ook geen moer om in de marge opererende, pure artiesten als HT Roberts. Toegegeven; het is allemaal niet vernieuwend wat HT Roberts doet op ‘Acres of time’ en duizenden singer/songwriters deden het hem voor. Maar als vernieuwing de maatstaf is, heeft geen enkele artiest of groep van vandaag, hoe hoog ook hun hipheidsfactor mag zijn, nog bestaansrecht.