Geziéverrrr op donderrrrdag

* En we hebben 2 winnaars voor het muziekkwisje eerder deze week! Guy Peters mailde vrijwel meteen het juiste antwoord door en gisteren zette ene Patrick Roufflaer het juiste antwoord bij de ‘reacties’. De link tussen de 5 artiesten is dus inderdaad “Picasso”. De afgebeelde albums vormden hiervoor de tip: op die albums staat namelijk een song die naar de kunstschilder verwijst. De laatste 2 albums zorgden hierbij voor de nodige verwarring omdat het in beide gevallen gaat om dezelfde song van Jonathan Richman. Deze songs moesten u naar Picasso leiden:

1. Neil Diamond: Last Picasso (uit het album ‘Serenade’)

2. Elliott Murphy: I wish I was Picasso (uit het album ‘Rainy season’)

3. Paul McCartney: Picasso’s last words (uit het album ‘Band on the run’)

4. The Modern Lovers: Pablo Picasso (uit het album ‘The Modern Lovers’)

5. David Bowie: Reality: Pablo Picasso (uit het album ‘Reality’)

* Niet veel fameus in de Carte Blanche-lijst van deze week en dus was het scharrelen om 3 valabele songs bijeen te harken. Ik stemde deze week uiteindelijk op:

2. Bob Dylan: Thunder on the mountain

17. The Veils: Advice for young mothers to be

18. Admiral Freebee: Faithful to the night

* Favoriete song van deze hele week al en passend bij deze veel te warme Indian Summer: ‘Hummalong’ van The Drams; track nr. 2 op hun gewéldige debuutalbum ‘Jubilee dive’. Niet écht een debuutalbum overigens, want The Drams is gewoon het vervolg op Slobberbone. Pittige countryrock dus waarin de gitaren nog eens in’t lang en in’t breed mogen uitwaaieren. ‘Jubilee dive’ is daardoor méér nog dan de laatste Tom Petty een heerlijke autosnelweg-plaat. U kunt ‘Hummalong’ zélf mee hummalongen op de groep hun MySpace!

* Favoriete album van deze week is ‘The letting go’ van Bonnie ‘Prince’ Billy, beter bekend als Will Oldham bij de Amerikaanse psychiatrische instellingen. Het album kampeert sinds de aanschaf vorige vrijdag al in de cd-speler en als de herfst nu eens eindelijk zou willen beginnen zal het daar nog wel een tijdje blijven. ‘The letting go’ herinnert overigens aan dat andere winterplaatje ‘Ballad of the broken seas’ van Isobel Campbell & Mark Lanegan dat begin dit jaar verscheen. Net zoals dat onwaarschijnlijke koppel creëert Bonnie ‘Prince’ Billy op ‘The letting go’ op zijn eigengereide manier eenzelfde spooky, folky sfeertje middels de typische ijle folkstem van zangeres Dawn McCarthy van Faun Fables hetgeen de naar Will Oldham-normen rijk gearrangeerde songs een meerwaarde biedt.  Het maakt van ‘The letting go’ meteen de beste Bonnie ‘Prince’ Billy-plaat sinds het meesterwerk ‘I see a darkness’ uit 1999. Cucamonga kon Will Oldham strikken voor een zeldzaam interview voor Radio 1 dat je nog steeds hier kan herbeluisteren en Goddeau schreef deze uitstekende recensie over het album.

* Ondertussen begint kakelende kip Lulu Wang serieus op mijn zenuwen te werken in ‘Het beste moet nog komen’.