5 Jaar Goddeau: De CD Top 20! Deel 3

Imodium-dag @ Roen’s Ranch vandaag  De hele dag schijtmottig geweest. En daardoor geen goesting gehad om cd’tjes te beluisteren. Net nu ik eens alle 4 de platen heb staan in dit derde deel van Goddeau’s Top 20.

12. Cat Power : You are free

Na ‘Neon golden’ van The Notwist gisteren, vandaag alweer zo’n Duyster-klassieker uit dat fenomenale muziekjaar 2002 in de Top 20. Maar in tegenstelling tot dat The Notwist-plaatje is dit een cd die ik vandaag nog wél koester. Ook al is het dan weeral een eeuwigheid geleden dat ik hem nog eens beluisterd heb. Ik weet alleszins nog dat ik Cat Power op ‘You are free’ als de missing link tussen Natalie Merchant (dat stemtimbre!) en de PJ Harvey ten tijde van ‘To bring you my love’ en ‘Is this desire’ vond klinken. Eindelijk nog eens een terechte notering dus in deze Top 20 van de laatste 5 jaar.

11. The Yeah Yeah Yeahs : Fever to tell

Wat doet dit garagerockplaatje-uit-een-dozijn nu weer in deze top 20? En dan nog wel voor dé garagerock-klassieker van The White Stripes! Schandalig! De Goddeau-lezers hebben een raar stemgedrag qua cd’s mè gedacht (daarvoor hoef ik alleen maar mijn eigen top 50 te bekijken trouwens). Bon, ik vond dit destijds best ook wel een redelijke plaat, maar om nu in een lijst te staan met wat de 20 beste platen van de afgelopen 5 jaar moeten voorstellen is op z’n zachtst gezegd wat overdreven. Dan had hier beter Sleater-Kinney gestaan met hun lichtjes fantastische ‘The woods’ als u dan toch persé op hysterisch krijsende wijven wilde stemmen.

10. Coldplay : A rush of blood to the head

Mijn ogen viel letterlijk open van verbazing toen ik deze tweede cd van dit obscure Engelse bandje vannacht op nummer 10 zag staan. En dat voor een mainstream-muziekwebzine als het doorgaans zo ultra-commerciële Goddeau! Deze cd heb ik werkelijk bijna dagelijks gedurende een half jaar beluisterd sinds hij verscheen begin september 2002. Niet te geloven dus dat zoveel mensen dit obscure plaatje kennen. Het zou me echter nog méér verbazen moest opvolger ‘X&Y’ van vorig jaar nóg hoger genoteerd staan, want die plaat is zo goed als niemand opgevallen. Ik moet mijn mening van hierboven alleszins herzien: de Goddeau-lezers kennen wel degelijk hun klassiekers en hebben een uitmuntende smaak

9. Damien Rice : O

Rauw, hees en teder. Zo herinner ik me ‘O’ van deze Ierse Wannes Van de Velde dat een veelgedraaide cd was in de herfst van 2003 @ Roen’s Ranch en uiteindelijk plaats 6 bekleedde in mijn eindlijstje van dat jaar. Ik heb inmiddels ook opvolger ‘9’ gekocht, maar daarmee wil het voorlopig nog niet lukken. De nieuwe plaat moet dan ook optornen tegen dit onwaarschijnlijk Monument van rauwe subtiliteit. In ieder geval: volkomen terecht dat deze cd de top 10 gehaald heeft!