Nieuwe CD’s: de jaarlijkse overkill pt.2

* Nogal stillekes op mijn blog deze week vanwege deze (hierboven afgebeelde) 2 belangrijke redenen: met dit herfstweer is het simpelweg te goed om binnen te blijven en dus ben ik veel op wandel hier rond dees Flanken van den Bosberg. De tweede reden zijn de cd aanwinsten van vorige week en deze week!

– ’Kusjes’ zal de lekkere meiden van K3 gegarandeerd alweer een handvol hits opleveren. Mijn dochter en ik zijn alvast dolenthousiast en wij hopen van u hetzelfde.

– Het goddelijke ‘Chrome dreams II’ van Neil Young is met lichtjaren voorsprong de plaat van het jaar (sorry The White Stripes et les autres). Ik heb de plaat meteen vanaf vrijdagavond tot een kot in de nacht beluisterd en sindsdien ben ik weer in de ban van nonkel Neil. Later meer hierover.

– ‘Raising sand’ van Robert Plant & Alison Krauss moet ik nog beluisteren (vanwege een overkill K3 en Neil Young dit weekend).

– Met het pretpakket (cd + dvd) ‘Trinity revisited’ vieren de Cowboy Junkies de twintigste verjaardag van hun klassieker ‘The Trinity session’. Vorig jaar namen ze de plaat opnieuw op in the Church of the Holy Trinity in Toronto, samen met bevriende gastmuzikanten Ryan Adams, Natalie Merchant, Vic Chesnutt en Jeff Bird. De cd heb ik nog niet beluisterd, maar gisteravond heb ik alvast genoten van de schitterende dvd. De stijlvolle klassedames Natalie Merchant en Margo Timmins zijn dan ook een lust voor het oog; hun in mekaar verstrengelde engelenstemmen een streling voor het oor. En Ryan Adams = God. Maar dat wisten we al. Aanrader voor onder de kerstboom alvast deze ‘Trinity revisited‘, die vanwege de inbreng van de gastmuzikanten en de daaruit voortvloeiende herinterpretatie van de songs absoluut een meerwaarde biedt ten opzichte van de originele plaat.

– ‘Snow angels’ van Over The Rhine is this year’s eerste Kerstplaat, maar gelukkig zonder jingle bells en platgecoverde traditionals, en daardoor nu al perfect beluisterbaar. Over The Rhine is voor mij overigens dé ontdekking van het jaar. Ik leerde de groep eerder dit jaar kennen via hun recente verzamelplaat ‘Discount fireworks’, waarna ik meteen de schitterende studioalbums ‘Ohio’ en ‘Drunkard’s prayer’ kocht. Met het hartverwarmende nieuwe ‘Snow angels’ (de ideale winterplaat eigelijk) hoop ik alvast op een ouderwets lange diepvrieswinter.

– Vorige week dikwijls genoten van ‘Cease to begin’, de nieuwe cd van Band Of Horses.

– Geloof gerust alles wat er hier en daar geschreven werd over ‘Little amber bottles’ van Blanche.

– Met ‘Swampblood’ halen Th’ Legendary Shack Shakers na het teleurstellende ’Pandelirium’ van vorig jaar opnieuw het niveau van ‘Believe’. Cowpunk van de bovenste plank dus!

– ‘The bluegrass diaries’ van Jim Lauderdale is het vervolg op ‘Bluegrass’ van vorig jaar. Slechts twee keer beluisterd tot nog toe, maar genoeg om te weten dat het een stommiteit was om ‘Bluegrass’ vorig jaar over te slaan. Hopelijk is die plaat nog verkrijgbaar. Van Jim Lauderdale kocht ik eerder al eindejaarslijstjesplaat ‘Headed for the hills’ uit 2004 en het sublieme ‘Lost in the lonesome pines’ met de legendarische Ralph Stanley & The Clinch Mountain Boys.

– ‘The flying club cup’ van Beirut had ik niet moeten kopen. Geen slechte plaat waarschijnlijk voor wie hiervan houdt, maar wat mij betreft een miskoop.

* Gisteren (zaterdag) overigens van 10u tot 19u de cd’s aan de kant gelegd om te genieten van de geweldige zaterdagprogrammatie op Radio 1.

* En daardoor tijdens ‘Vox’ gehoord dat ‘Radio nowhere’ van Bruce Springsteen van de eerste naar de vijfde plaats tuimelde! Schande! Broes terug op nummer één volgende week verdomme! HIER stemmen dus! En terwijl u toch bezig bent: keuze genoeg om slechts één plaat weg te stemmen. De Fixkes of Sioen, ik noem maar wat. Maar zelf ben ik dat hatelijke gekir van Kate Nash kotsbeu. Eigelijk hing dat ’Foundations’ ding al van zodra ik het de eerste keer hoorde meteen mijn kloten uit. Eén Lily Allen was blijkbaar nog niet genoeg. Afvoeren dus die handel, en vlug.

* Twee keer Harry Woods gehoord in ‘Allez, allez’. In het eerste uur met ‘Crummy little girl’, een prachtnummer uit de titelloze plaat van Woods van vorig jaar en in het tweede uur met de klassieker ‘Suspicion’ van Toy van begin jaren ‘80.

* Presentator Jan Sprengers en samensteller Raymond Stroobant zijn hét dreamteam dat ’Classics’ maakt. Ideale badradio, want terwijl ik grondig mijn kloten lag te schrobben (het was nodig) in een heerlijk heet bad kwam daar ineens, zomaar, ‘Drive all night’ van Elliott Murphy aanwaaien vanuit de radio. Dank u Jan! Dank u Raymond! Mijn kloten zijn nog nooit zo proper geweest. Volgende week méér Elliott Murphy graag! Elliott Murph
y zou trouwens een wekelijkse vaste klant in ‘Classics’ mogen zijn!

* Zo erg als ik hier beweerde is het dus ook weer niet gesteld met de vernieuwde Radio 1; alleen: je moet, als muziekliefhebber, de juiste momenten weten uit te kiezen. Maar ‘Pili-pili’ en ‘Cucamonga’ blijven uiteraard een groot gemis.