Vijgen na Nieuwjaar

Ik kreeg deze stok van noenkel Guy uit Gisjbaarge toegeworpen. Aardige, maar tevergeefse poging van Guy om me weer aan het bloggen te krijgen.

3 Artiesten die ik in 2007 leerde kennen

– Over The Rhine: Ontdekt dankzij de rave reviews over de compilatie ‘Discount fireworks’. Ik had nog nooit over de groep gehoord, zocht er wat oude reviews van op, en daaruit bleek dat de groep al een tiental platen uitgebracht heeft. Op basis daarvan in de zomer ook nog de laatste studioalbums ‘Ohio’ en ‘Drunkard’s prayer’ gekocht, en die beiden waren zowat mijn soundtrack bij de vorige zomer. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat het zomerplaatjes zouden zijn, verre van zelfs. Eind november dan nog hun nieuwe plaat, een atypische Kerstplaat, ’Snow angels’ gekocht, wat dan weer dé soundtrack was bij de Kerst van 2007 @ Roen’s Ranch. De basis van Over The Rhine wordt overigens gevormd door het echtpaar Linford Detweiler en Karin Bergquist. Beiden smeden geen spectaculaire vernieuwende muziek, maar pure, eerlijke, warme, eenvoudige liedjes, zoals dit wondermooie ‘Ohio’.

– John Zorn: Op het nippertje, begin december, nog ontdekt in 2007 dankzij een bezoekje van noenkel Guy uit Gisjbaarge (het Rio de Janeiro van Vlaanderen, gelegen aan de andere kant van den Bosberg en dus naast de Costa del Galmaarden). Ondertussen ondervonden dat niet het hele muzikale spectrum van Zorn aan mij besteed is, maar voor zijn ‘Filmworks’ heb ik toch alvast wat plaats gemaakt in de ‘Z’ van mijn collectie (alle Zita Swoon cd’s eruit! Marc: we moeten nog eens proberen af te spreken, Guy: spring gerust nog maar eens binnen voor uw Zornen).

3 dingen die ik niet licht zal vergeten

– De teleurstelling van onze geplande reis naar Carcassonne die op het laatste nippertje niet kon doorgaan vorige zomer, vanwege achtereenvolgens schoonpa en schoonma in het ziekenhuis. Een bom geld verloren daarmee, en hoewel het in het Zuiden was (warmte en hitte zijn niet echt aan mij besteed, ik zou het liever noordelijker zoeken), keek ik toch uit naar de reis, om eindelijk eens tot innerlijke rust proberen te komen en eens in een andere omgeving te zijn. En mijn madam had het zeker eens kunnen gebruiken. Helaas, het heeft niet mogen zijn.

– De verbouwing in onze keuken in april. Niet echt een groot werk, maar weken aan een stuk geen keuken hebben is niet plezant. Ik was kontent dat het gedaan was, en over het resultaat ben ik meer dan kontent. Ook de spontane hulp van onze beste vrienden hierbij zal ik niet licht vergeten. Hen ben ik oneindig dankbaar.

– De vele mooie, hartverwarmende commentaren op mijn blogteksten, ook al vind ik zelf dat die tekstjes maar bitter weinig voorstellen. De goesting om voort te bloggen is er ondertussen nog steeds niet, ondanks deze poging van Guy om mij weer aan het schrijven te zetten. Ik moet zeggen dat het me de grootste moeite gekost heeft om hieraan te beginnen. Vandaag dan toch maar gedaan, om Guy niet teleur te stellen.

3 stommiteiten / blunders

Veel te veel om op te noemen. Bovendien ben ik ze al allemaal vergeten. Maar het zijn er in ieder geval veel. En dit vanwege de pillen die ik neem. Geen grote stommiteiten of blunders tot nog toe, en gelukkig maar. Allemaal van die kleine, irritante dingetjes: iets uit de diepvries nemen, en die open laten staan waardoor de hele inhoud 48 uur later mag weggegooid worden bijvoorbeeld. Dat is me in 2007 twee keer overkomen.

Ik hoed mij dan ook voor grote blunders en stommiteiten: de weinige keren dat ik mijn ranch eens verlaat check en dubbelcheck ik eerst of alle deuren en ramen wel dicht zijn, de gaskachels uit zijn, de frigo en diepvries dicht zijn, de frietketel uit is, het fornuis uit is, de oven uit is, de pc uit is, de tv uit is, de video en dvd speler uit zijn, de stereo installatie uit is, alle lichten uit zijn, de verwarming op de badkamer uit is, de hond in zijn kot zit… Vooral dat laatste is héél belangrijk om de broze vrede met de inwoners van het Kasteel hiernaast, Madam de Koningin van Engeland en Haar Gemaal, te bewaren. Heel vermoeiend allemaal en het maakt mij niet bepaald rustiger…

3 dingen waar ik trots op ben

– Mijn dochter van 4. Ongelooflijk hoe leergierig dat kind is. Ze verbaasde me zowat elke dag in 2007. Het begon met haar eerste woordjes die ze begin 2007 spontaan begon te lezen en te schrijven, en het leren tellen middels spelletjes. Met de pc kan ze ondertussen al bijna beter werken dan ik, en ook de kalender en het lezen van de klok begint ze door te hebben. Zoooo’n ogen heb ik daarvan het afgelopen jaar getrokken zie! Niet te doen… Niet dat madam en ik dat gestimuleerd hebben overigens. Nee, het was spontane leergierigheid, waarvoor we haar nadien dan hulpmiddelen aangereikt hebben zoals boekjes, spelletjes en de pc. Allemaal op een vrije en ongedwongen manier dus. Van ons moet ze in ieder geval niks. Ze mag spelen zo veel ze maar wil (en vooral: nu het nog kan), en vooral dàt moedigen wij aan. Ik heb dan ook gemerkt dat de stimulatie tot leergierigheid vooral vanuit de prestatiegeile maatschappij komt; de school die haar daar toe aanzet. En ik vind dat enerzijds jammer. Jammer, omdat een kind tegenwoordig blijkbaar geen kind meer mag zijn. Zo werk je vroege schoolmoeheid alleen maar meer in de hand denk ik. In ieder geval kan ik maar hopen dat haar leergierigheid hoog blijft en dat ze op die manier blijft evolueren. Een ongelooflijk slim en intelligent kind dus, hetgeen ze te danken heeft aan haar moeder natuurlijk. Dat werd op het einde van het jaar bevestigd met de reeds gemaakte werkjes in de tweede kleuterklas die ze voor de kerstvakantie mee naar huis kreeg. Alles was nagenoeg perfect. En toch vind ik het enigszins jammer. "In mijnen tijd" leerde ik pas lezen, schrijven en tot 6 tellen in het eer
ste leerjaar. De tijd daarvoor herinner ik mij als één lange speeltijd. En blijkbaar mag dat vandaag jammer genoeg niet meer in onze prestatiegeile maatschappij.

– Ik ben trots op mijn madam omdat ze me blijft dulden, ondanks het feit dat ze geen leven meer heeft met mij vanwege mijn ziekte. Ik vond het dan ook bijzonder erg voor haar dat de geplande vakantie waar ze zo naar uitgekeken had, niet is kunnen doorgaan. Ik had het haar graag gegund. Gelukkig maar dat het mijn schuld niet was.

– En voor de rest heb ik niks gedaan om trots over te zijn.

3 gekochte of gekregen dingen

– Eindelijk een nieuwe PC gekocht in 2007! En daarmee meteen van het Stenen Kloten Windows98 Tijdperk naar het Windows Vista tijdperk gecatapulteerd worden! Zalig! Eindelijk YouTube filmpjes kunnen bekijken! En nog vééél meer! Aankoop van het jaar! En daarom meteen ook voor het eerst een digitaal fototoestel gekocht! De triestige resultaten daarvan pleur ik maar al te vaak op mijn blog sindsdien. De ogen van de fotografen onder mijn bloglezers moeten pijn doen van zoveel geklungel.

– Qua cd’s was de aankoop van de eerste 10 Rolling Stones platen dé aankoop van het jaar. De DSD Remasters uit 2002 nog wel. Voor de leken: DSD is eigelijk hetzelfde als SACD, behalve dat je bij SACD nog een gouden laagje extra hebt, maar die zijn alleen nuttig als je een SACD speler hebt. In ieder geval: nooit klonken die oude songs van The Rolling Stones zo zuiver en perfect; alsof ze live in je living staan te spelen. En dat allemaal voor slechts 85 euro!

– Gekregen: een cd die me nog kwam aangewaaid vanuit 2007: ‘Live at the Performance Center’ van Rainer. Een mooi gebaar van de schenker, dat ik ook niet licht zal vergeten.

3 mensen die dit stokje van mij krijgen

– Niemand in’t bijzonder eigelijk. Ik gooi het weg, en wie het wilt vangen, doet maar.