House: Junkmuziek voor marginalen

JUNKHOUSE – Strays

Je kan het je vandaag nog nauwelijks voorstellen, maar in 1994 was de inmiddels opgedoekte Free Record Shop vestiging in het prachtige gebouw “La Gaité” in Brussel voorzien van een tiental kassa’s. En dat was in een tijd dat je er nog uitsluitend cd’s vond. Stel je voor. Het deed er bovendien niet toe wanneer je er binnen ging: altijd stonden er wel rijen wachtenden aan alle kassa’s en hoewel het een grote platenwinkel was met een enorm droomassortiment waarvan iedere muzieknerd terplekke klaarkwam, kon je nooit in alle rust alle rijen cd’s aandachtig bekijken. Tenzij je naar de bovenverdieping ging waar het uitgebreide assortiment met klassieke cd’s en jazz cd’s stond. Daar liep haast nooit iemand rond, tenzij die ene zonderlinge rare kwiet waarvan ik nu vermoed dat het wel eens iedere keer Guy Peters zou geweest kunnen zijn. De eerste keer dat ik in de FRS La Gaité Mega Store kwam, was eind augustus 1994; exact 14 jaar geleden dus. Mijn loon van mijn vakantiejob was net op mijn rekening gestort en gewapend met een vol geschreven papier met cd titels trok ik op een dag naar Brussel om er de hele dag in platenwinkels door te brengen. Nuja, ik denk dat ik er die dag slechts 3 bezocht heb: de inmiddels ook al opgedoekte Music Mania wat altijd mijn eerste halte was bij ieder bezoek aan Brussel, vervolgens uit gewoonte de Fnac en tenslotte die poepsjieke FRS vestiging in La Gaité waar ik toen enkele uren kwijlend rondgelopen heb. Gelukkig had ik in de Fnac en de Music Mania niks gekocht, want hier stonden alle cd’s goedkoper geprijsd (FRS voor alles goedkoper dan elders; jawel, ooit bestond het). De eerste cd die ik in mijn gretige handen nam, was ‘Voodoo lounge’ van The Rolling Stones die enkele weken voordien verschenen was. De cd knalde de hele tijd door de fantastische geluidsinstallatie van de winkel, hetgeen nog wel meer mensen aanzette tot het kopen van ‘Voodoo lounge‘. Er was toen dan ook een hele hype rond ‘Voodoo lounge’ gecreëerd omdat iedereen ervan overtuigd was dat dit wel eens de allerlaatste Rolling Stones cd kon zijn. Ik wilde de cd sowieso kopen, want hij prijkte bovenaan mijn aankooplijstje. Gelukkig had ik gewacht tot in de FRS met de aankoop ervan, want hier was de cd stukken goedkoper dan in de Fnac. Welke cd’s ik voorts nog gekocht heb, weet ik niet meer heel precies, maar ’Strays’ van het Canadese Junkhouse was er in ieder geval bij. Zowel in de Fnac als in de Music Mania had ik geen enkel exemplaar van die cd gevonden, maar in de FRS lagen er een tiental. (pdw), hij weer, had de week voordien een hilarische recensie van die cd geschreven in Humo en omdat ik in die tijd zowat alles blindelings kocht wat (pdw) aanprees, schafte ik me dus ook maar dat debuut van die mij onbekende Canadese groep aan. (pdw) zou ’Strays’ nadien nog bedenken met een achtste plaats in zijn eindejaarslijstje van 1994 (voor ’Wildflowers’ van Tom Petty en na ’International times’ van Transglobal Underground). Junkhouse zou overigens niet lang onbekend blijven, want later begon Studio Brussel de eerste single ‘Jesus sings the blues’ hevig te pushen, waardoor die een aantal weken in De Afrekening genoteerd stond. De tweede single ‘Out of my head’ kreeg zelfs nog meer airplay waardoor Junkhouse met dat bescheiden Belgische succes in de zomer van 1995 een plaats versierde op ondermeer de affiche van Marktrock Leuven. Ik associeer ’Out of my head’ overigens altijd met de stem van Bert Geenen, want ik hoorde het nummer gedurende een hele periode zowat dagelijks in ’Het Museum’, het toenmalige Studio Brussel ochtendprogramma van Bert Geenen, maar dit geheel terzijde. Nog voor de zomerfestivals van 1995 was ook al de tweede cd ‘Birthday boy’ van Junkhouse verschenen, maar die nochtans ook niet misselijke cd werd vreemd genoeg zowel door Humo als Studio Brussel doodgezwegen. Nadien hebben we nooit meer nog iets van Junkhouse gehoord, tot ik vorig jaar in augustus op ctrlaltcountry deze recensie tegenkwam van de nieuwe soloplaat van de ex Junkhouse frontman Tom Wilson. Die plaat heb ik me nooit gekocht, maar daardoor herontdekte ik wel ‘Strays’. Ik stelde vast dat de tand des tijd geen vat heeft gehad op die door Malcolm Burn geprodjoeste plaat en sinds vorig jaar heb ik de cd opnieuw graag en regelmatig beluisterd waardoor ‘Strays’ nu terecht op nr.97 van mijn Album Top 100 genoteerd staat. Denk bij Junkhouse overigens aan een gespierdere variant van de sound van hun landgenoten van The Tragically Hip of aan de zompige moerasblues van Tony Joe White. Maar misschien doet ‘Jesus sings the blues’ bij de meesten wel een ringtone rinkelen:

http://static.boomp3.com/player.swf?song=c0droce3p_b
Boomp3.com

 Of anders de clip van tweede single ‘Out of my head’: