Boerenpummel uit Galmaarden

1. EMILY JANE WHITE :: VICTORIAN AMERICA

Een Godsgeschenk zoals de eerste LP van Fleet Foxes mag je niet ieder jaar verwachten, maar toch ontbrak het 2009 – ondanks een tsunami aan uitstekende platen – aan die Ene Ultieme Grote Plaat; die Mijlpaal die een heel muziekjaar definieert. We hebben er uiteindelijk tot diep in de herfst moeten op wachten, maar daar was ze plots: de Goddelijke Verschijning Emily Jane White en ze reikte me haar tweede plaat ‘Victorian America’ aan. Ze had me gerust ook haar Goddelijke lichaam mogen aanbieden, want ik had best wel zin in ranzige sex met haar. Maar dat zegt niets, want uiteindelijk heb ik wel altijd zin in sex met om het even welk hemels zingend, lief folkmeisje in luchtige, doorzichtige bloemetjesjurk met akoestische gitaar. Toch is Emily Jane White het meest bijzondere folkmeisje van het jaar, want ze hulde haar onbehaaglijke nachtelijke winterliedjes in sierlijke, bevreemdende Victoriaanse arrangementen waardoor haar zachte, erotiserende stem nog verleidelijker tot uiting kwam. Ik kon maar moeilijk weerstaan aan de wulpse Emily Jane White. Het ene moment wilde ik dat geile wijfje ruw in de kont neuken, het volgende moment nodigde ze me uit tot tedere sex en liet ik mijn pik zachtjes in haar gladgeschoren kutje glijden en op andere momenten wenste ik dat ze me alleen maar zou pijpen zodat ik mijn verse warme zaad op haar uitnodigende geile tong zou kunnen spuiten. Maar ik wilde in ieder geval altijd sex met haar telkens ik haar plaat beluisterde. Dat ‘Victorian America’ de meest beluisterde plaat @ Roen’s Ranch was dit jaar mag dus niet verbazen. Als ik maar geen erectiestoornissen of een penisbreuk overhoud aan mijn vurige relatie met Emily Jane White, want iedere dag met een stijve pik van hier tot in Victorian America rondlopen kan nooit gezond zijn.

Emily Jane White MySpace

2. Alela Diane :: To Be Still

Alela Diane lijkt me een lekkere, geile slet in bed. Typisch een wijf dat je niet in huis wilt hebben, maar als je madam geen goesting heeft, is er nog altijd de hoer Alela Diane. Zij neemt je pik maar al te graag met lange, diepe halen in haar mond terwijl haar vriendinnetje Alina Hardin je tong berijdt met haar lekkere kletsnatte kutje. Ondertussen kreunen ze de tot de verbeelding sprekende mooie folkliedjes van de cd ‘To be still’ die hen van het ene hoogtepunt naar het volgende leiden. En mij van het ene oorgasme naar het volgende.

Alela Diane MySpace pagina

3. Neko Case :: Middle Cyclone

Wat zou ik me al te graag de luxehoer Neko Case kunnen permitteren, maar zij ziet er me helaas te duur uit. De sex moet nochtans geweldig zijn als zo’n sensuele, vuurrode amazone je pik berijdt. Tenminste, dat mag je toch geloven als je haar grootse, overweldigende, weelderige popfolksongs hoort. ‘Middle cyclone’ is haar in gouden letters bedrukte visitekaartje en zo mogelijk nog beter dan haar vorige meesterwerk ‘Fox confessor brings the flood’ uit 2006 dat toen plaats 14 van mijn top 50 behaalde. Jammer daarom, dat de afwezigheid van een ultieme Wereldsong als ‘Hold on, hold on’ uit de vorige plaat ‘Middle cyclone’ van this year’s pole position weerhoudt.

Neko Case MySpace pagina

4. Hope Sandoval & The Warm Inventions :: Through The Devil Softly

Hope Sandoval is wat mij betreft de perfecte, vrouwelijke schoonheid. Toch wil ik geen sex met haar. Ik krijg zelfs geen stijve pik als ik haar fluwelen, zweverige stemmetje hoor. Ze lijkt me immers zo ontzettend broos dat, als je je pik in één van haar gaatjes zou stoten, ze wel eens als een kristallen vaas van onschatbare waarde in miljoenen stukjes uit mekaar zou kunnen spatten, en dat zou doodzonde zijn. Ze leek de voorbije acht jaren overigens wel van de aardbodem verdwenen, en net als je de Hope al lang had verloren en dacht dat ze voorgoed verzwolgen was in het zand van de tijd, daagde ze plots out of nowhere weer op. Alsof er geen jaar voorbij gegaan was sinds haar laatste plaat ‘Bavarian fruit bread’ uit 2001. ‘Through the devil softly’ klinkt in ieder geval als z’n titel doet vermoeden: zacht en verleidelijk, maar verraderlijk. Als een spin lokt Hope Sandoval je in haar web, en éénmaal nadat je erin bent gesukkeld, wurgt ze je meteen met haar zwoele folksongs die je in een koortsdroom doen belanden. Een zalige koortsdroom, waaruit je nooit meer wilt ontwaken.

Hope Sandoval MySpace pagina

5. Caroline Herring :: Golden Apples Of The Sun

Ook met Caroline Herring moet het fantastisch neuken zijn, maar ze lijkt me van het type hard to get. Caroline is dan ook een klassedame die zich niet zomaar door de eerste de beste boerenpummel uit Galmaarden laat nemen. Nee, Caroline Herring moet je verdienen; je moet er moeite voor willen doen. En aangezien ik aan chronische aartsluiheid lijd, masturbeer ik dan maar terwijl haar heerlijke folkplaatjes me in opperste staat van extase brengen. Plaatjes die je overigens ook moet verdienen, want je moet moeite doen om ze te doorgronden. Maar éénmaal je ze binnen gedrongen bent, wil je er nooit meer uit. Net datzelfde gevoel dat je had toen je voor het eerst de vroege heerlijke folkplaatjes van de nog jonge Joni Mitchell hoorde. ‘Golden apples of the sun’ zou dan ook zo maar een hoogtepunt uit het late jaren ’60 of vroege jaren ’70 werk van Mitchell geweest kunnen zijn. Nu is het echter het vierde oorgasme op rij dat Caroline Herring me dit decennium bezorgde. Ze mag gerust haar nieuwe songs volgend jaar eens backstage in Toogenblik zachtjes in mijn oor komen fluisteren. Zou de plaattitel ‘Golden apples of the sun’ overigens slaan op haar blote tetjes die schitteren als goud in de ochtendzon? Ik mag haar dat niet vergeten te vragen bij haar eventuele Belgische bezoek in Toogenblik of waar dan ook in 2010.

Caroline Herring MySpace pagina

6. Sam Baker :: Cotton

Ik heb me laten vertellen, door zij die hem dit jaar live aan het werk zagen, dat Sam Baker een echte vrouwenzot is. Sam naait je vrouw terwijl je er zit op te kijken. Maar Sam mag dat wat mij betreft: met zo’n goedlachse, vriendelijke goeie mens wil denk ik iedere vent wel zijn vrouw delen. Al was het maar uit medeleven met Sam. Want Sam liep onherstelbare gehoorschade op tijdens een bomaanslag in de jaren ’80. Niet dat hij banden zou (gehad) hebben met terroristen; Sam had gewoon de malchance van op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te zijn. Hoewel malchance… als je zo’n heroïsch verhaal nog kan navertellen in wonderlijke liedjes met behulp van een akoestische gitaar hangen de vrouwtjes natuurlijk vanzelf aan je lippen en nog geen 5 minuten later hangen ze met hun lippen aan je lul. Zo is het gemakkelijk natuurlijk. Op die manier zou ik ook wel eens een bomaanslag willen meemaken.  In ieder geval vervolmaakte Sam Baker met ‘Cotton’ zijn magistrale americana triologie, waarvan ‘Mercy’ in 2004 en ‘Pretty world’ in 2007 de eerste twee indrukwekkende hoofdstukken waren. Ik ben nu al benieuwd of Sam Baker ooit nog een vervolg zal kunnen bedenken op deze drie perfecte platen.

Sam Baker MySpace pagina

7. Dave Rawlings Machine :: A Friend Of A Friend

Zou Dave Rawlings te vinden zijn voor partnerruil? Mijn ziekelijke geest bedacht dit meteen bij het zien van de plaattitel ‘A friend of a friend’. Zijn lekkere vrouwtje Gillian Welch wil ik in ieder geval ook wel eens neuken en eventueel beffen. Dat laatste hangt er maar vanaf of haar kutje al dan niet behaard is. Zo ja, kan ze het wel vergeten. Maar kén ik in de eerste plaats wel een vriend van een vriend van Dave Rawlings? Ach, het maakt niet uit. Ik ben al blij en gelukkig en vrolijk dat, naast Hope Sandoval, ook Gillian Welch sinds dit jaar terug onder de levenden is. Vijf jaar liggen er immers tussen haar laatste teken van leven ‘Soul journey’ en dit debuut van de band van husband Dave Rawlings waarvan zij deel uitmaakt.  Ze schreef bovendien vijf van de negen songs tellende plaat samen met haar wederhelft en die moeten niet onderdoen voor bijvoorbeeld de hier heropgenomen klassieker ‘To be young (is to be sad, is to be high)’ dat Dave Rawlings al in 2000 samen met zijn vriend Ryan Adams schreef, en dat op diens laatste z’n solodebuut ‘Heartbreaker’ belandde. De enige kritiek die ik kan bedenken op ‘A friend of a friend’ is dat Gillian Welch beter de songs voluit had ingezongen. Nu blijft ze op de achtergrond verdrongen, en dat is jammer. Want het met de irritatiegrens flirtende snerpende scherpe stemgeluid van Dave Rawlings houdt deze schitterende americana plaat nu van een welverdiende podiumplaats.  

Dave Rawlings Machine MySpace pagina

8. Bruce Springsteen :: Working On A Dream

Het hele voorbije decennium trok Bruce Springsteen ten strijde tegen het zo gehate Bush-b
ewind middels strijdlustige platen waarover echter ook een zweem van wanhoop en desillusie hing. De American Dream lag immers aan gruzelementen in het enorme zwarte gat van Ground Zero. Maar toen kwam de nieuwe Messias Obama en hij bracht Hoop mee. Hoop die de Amerikanen opnieuw deed dromen en wie anders dan Bruce Springsteen kon deze heropstanding van the American Dream beter verklanken? ‘Working on a dream’ heet de plaat van die getoonzette nieuwe American Dream, en het is een Grootse, epische, weidse Droom die Springsteen bij mekaar werkte middels sprankelende jaren ’60 pop, hetgeen resulteerde in een plaat waarvan zowat iedere song om een dure Hollywood verfilming schreeuwt. Outlaw Pete nog het meest. Maar met ‘Life itself’ bevat ‘Working on a dream’ voor mij ook een song met een Persoonlijke Betekenis & Verhaal. Wie mijn blog en vooral mijn facebook, en dus mijn leven, al meer dan een jaar aandachtig heeft gevolgd en de lyrics van ‘Life itself’ erop naslaat, weet hiermee genoeg. 2009 was en is daarom nog steeds een verwarrend jaar voor mij.

Bruce Springsteen MySpace pagina

9. Bob Dylan :: Together Through Life

Bob Dylan amuseert zich duidelijk te pletter in de late herfst van zijn leven. Dat mocht al blijken uit zijn vorige platen ‘Love & theft’ en ‘Modern times’ (waarop de oude Dylan nog geilde op de jonge deerne Alicia Keys), maar op het nieuwe ‘Together through life’ heerst pas echt een vrolijke, vrolijke vrienden sfeertje tussen Nonkel Bob en zijn vaste muzikale kornuiten, die om het geheel nog wat feestelijker aan te dikken versterking kregen van de met accordeon gewapende David Hidalgo van Los Lobos. En waarom ook niet? Dylan hoeft al lang niets meer te bewijzen, en dan nog presteert hij het om in een gezellige en losse sfeer een meesterwerk als ‘Together through life’ te creëren.  En terwijl hij toch bezig was, breide hij enkele maanden later nog een muzikaal verlengstuk aan ‘Together through life’ middels ‘Christmas in the heart’, waarmee Dylan in één moeite het begrip ‘Kerstplaat’ herdefinieerde. Twee meesterwerken in één klap binnen hetzelfde jaar; het is al van midden jaren ’70 geleden dat Dylan nog tot zo’n krachttoer in staat was.  

Bob Dylan MySpace pagina

10. The Avett Brothers :: I And Love And You

Ongelooflijk dat deze plaat hier nog niet opgevangen werd door de muzikale media. Misschien klinkt de rootspop van ‘I and love and you’ té Amerikaans voor Europese oren, en verkiezen de meeste Europese muziekliefhebbers daarom de rootspop van ‘Sigh no more’ van Mumford & Sons dat mij dan weer té Brits klinkt. In thuisland USA is deze zoveelste cd van The Avett Brothers in ieder geval een dikke hit, en het Amerikaanse Paste Magazine zette de plaat zelfs op nr.9 in hun top 100 met de beste platen van het voorbije decennium. Dat lijkt me vooralsnog wat overdreven voor wat weliswaar een superieure rootspop plaat is, maar enkele songs te veel bevat om van een perfecte plaat te kunnen spreken. Een meesterwerk is het in ieder geval wel en dat is naast het onmiskenbare muzikale talent van The Avett Brothers ook de verdienste van producer Rick Rubin die de plaat zelfs uitbracht op zijn roemruchte American label.

The Avett Brothers MySpace pagina